Net als Oost-Ghouta kan de Syrische stad Afrin elk moment vallen. Het Turkse leger heeft de stad omsingeld, er vielen al honderden doden. Maar het Westen zwijgt, uit angst voor een botsing met Erdogan.

DOOR ANA VAN ES; De Volkskrant van 16 maart

Dit verhaal gaat over een belegerde stad in Syrië. In de stad zijn dagelijks luchtaanvallen. De stad is omsingeld door een groot en professioneel leger, met steun van plaatselijke milities. Honderden mensen kwamen de afgelopen weken om het leven. Duizenden willen vluchten, maar kunnen nauwelijks weg. Voor hun leven wordt gevreesd.

Nee, dit gaat niet over Oost-Ghouta, waar donderdag duizenden inwoners vluchtten terwijl het leger van de Syrische president Assad de genadeslag levert aan extremistische rebellen. Dit gaat over die andere, vergeten oorlog in Syrië: Afrin, de stad in het noorden waar Turkije de Koerdische militie YPG aanvalt. Ook Afrin staat op het punt te vallen, mogelijk binnen enkele dagen.

Deze week is Afrin geheel omsingeld. Donderdag deed het Europees Parlement tevergeefs een smeekbede aan de Turkse president Recep Erdogan om de opmars te staken. ‘Heb geen hoop’, zei Erdogan. ‘We gaan hier niet weg tot het werk gedaan is. Het Europees Parlement heeft niets te zeggen tegen Turkije en alles hierover gaat het ene oor in, het andere uit.’

De oorlog in Afrin en die in Oost-Ghouta lijken op elkaar. Op sociale media circuleren foto’s van burgerslachtoffers die zo uit Oost-Ghouta zouden kunnen komen: gedode kinderen, een kleuter in een ziekenhuisgang die zijn moeder moet missen, rijen gewonden, zwarte rook boven verwoeste huizen. Onlangs stemde de VN-Veiligheidsraad unaniem in met het staakt-het-vuren dat onverkort van toepassing was op beide gebieden. Even onverkort wordt deze wapenstilstand door alle partijen genegeerd. Lees het hele artikel

De Russische president Vladimir Poetin greep zijn jaarlijkse toespraak tot het parlement aan voor de presentatie van een reeks nieuwe kernwapens. Die vormen zijn wraak voor de wapen-opbouw door het Westen.

40 procent van zijn twee uur durende speech ging over oorlog. In ongewoon strijdlustige retoriek kondigde Poetin het ene na het andere kernwapen aan met video’s van raketlanceringen en explosies.

Eerst Sarmat, een nieuw systeem voor langeafstandsraketten. ‘Ze kunnen aanvallen via de Noordpool én de Zuidpool’, aldus Poetin. Dan een kruisraket die aangedreven wordt door een nucleaire reactor aan boord. ‘Niemand in de wereld heeft dit.’ En Avangard, een hypersonische raket die niet te onderscheppen zou zijn. ‘Hij raast op zijn doel af als een meteoriet.’ Dit is de militaire reactie waar Rusland al jaren mee dreigt. Rusland protesteert ruim tien jaar tegen de ontwikkeling van Amerikaanse raketschilden in Oost-Europa. De Verenigde Staten en andere Navo-lidstaten sloegen Ruslands kritiek in de wind. Tot woede van Rusland presenteerden de VS vorige maand ook nog eens twee nieuwe typen kernwapens wegens ‘Russische dreiging’.

uit de Volkskrant van vrijdag 2 maart 2018 Tom Vennink

Meer informatie:
Wikipedia
Isgeschiedenis.nl

Een soort intifada in India

Het leger treedt op als bezettingsmacht, de bevolking komt daartegen in verzet. De toestand in het Indiase deel van Kashmir, zo treffend gefotografeerd door Cedric Gerbahaye, doet denken aan een andere slepende kwestie. Zie de Volkskrant van 13-03-2019

In Indiase ogen is de vergelijking volstrekt ongepast, maar de toe­stand in de Indiase deelstaat Jammu en Kashmir heeft wel iets weg van het conflict tussen Israël en de Palestijnen. Ook hier, in de Kashmir-vallei, is sprake van een leger dat zich gedraagt als een bezettingsmacht (en volgens een van de partijen ook een be­zettingsmacht is). Ook hier voelt de bevolking zich dagelijks vernederd door de vaak arrogant opererende militairen met hun intimiderende wapentuig en hun pantserwagens. Ook hier zien, net als in de Palestijnse gebie­den, jongeren zich daardoor ge­rechtigd tot wat je eufemistisch een kat-en-muisspel kunt noe­men: een soort intifada, waarbij het gooien van stenen wordt be­antwoord met rubberkogels en traangas.

Omgekeerd voelen ook de strijdkrachten zich gerechtvaardigd op te treden zoals ze doen. Ook Jammu en Kashmir kennen de dreiging van het islamitisch terrorisme en van extremistische bewegingen waarmee fatsoenshalve niet te praten valt. Van buitenlandse machten die er be­lang bij hebben dat de spanning tussen leger en bevolking voortduurt. Zo maken van beide zijden alle voorspellingen zichzelf telkens weer waar – een vicieuze cirkel van actie en reactie, zet en tegenzet.

Beide kwesties gaan terug tot het eind van de jaren veertig: bijproduc­ten van een op z’n zachtst gezegd knullige dekolonisatie. In beide ge­vallen ook zijn er rapportages over schendingen van mensenrechten. Die over Palestina en Israël trekken internationaal de meeste aandacht (laat dat maar aan de Palestijnen en hun zelfbeklag over), die over Jam­mu en Kashmir zijn het ernstigst. Hier is sprake van martelingen op grote schaal, buitengerechtelijke executies en zelfs massagraven. Niet alleen het Indiase leger is schuldig. Honderdduizenden hindoes hebben door etnische zuiveringen, aangewakkerd door moslimextremisten, de Kashmirvallei moeten verlaten.
Parallel aan dat alles bestaat rond Kashmir sinds 1947 ook nog eens een internationaal conflict: dat tussen India en Pakistan. De Indiase rege­ring ziet de Pakistanen als de voornaamste aanstichters van de onrust in de deelstaat. Dat is niet het hele verhaal, maar zonder grond is het niet.Vooral in de jaren negentig, maar ook daarna, trainde en financierde Islamabad gewapende separatistische groepen in de vallei. Enkele we­ken geleden nog vochten de buurlanden daarover een mini-luchtoor-logje uit. Daarin gaat de vergelijking gelukkig mank: de Palestijnen hebben geen luchtmacht.

Nieuwe escalatie Kashmir conflict

Uit het artikel van BEN VAN RAAIJ; de Volkskrant 27/02-2019

India voerde dinsdag een bombardement uit in Pakistan als vergelding voor een terroristische aanslag in Indiaas Kashmir. Het is een nieuwe escalatie in het conflict tussen de aartsrivalen – en kernmachten.

Dit staat vast: dinsdagochtend tegen vier uur plaatselijke tijd voerden twaalf Indiase Mirage 2000-bommenwerpers een aanval uit op een doelwit bij Balakot in de Pakistaanse provincie Khyber Pakhtunkhwa. Zo’n 80 kilometer diep in het vijandig luchtruim en op 50 kilometer van de bestandslijn in Kashmir, het betwiste gebied in de Himalaya dat India en Pakistan elk deels onder controle hebben maar in zijn geheel claimen. Over het effect van de aanval verschillen de meningen. Volgens India werd daarbij een van de grootste terroristische trainingskampen in Pakistan verwoest, met een ‘groot aantal’ of zelfs 300 doden. Volgens Pa­kistan werden de Indiase vliegtuigen direct verjaagd, waarbij ze nog net vier bommen konden laten vallen. Niet bij een ‘vermeend terroristen-kamp’, maar in onbewoond bosgebied, met daarom nul schade en nul slachtoffers.

Gelukkig hebben ook Modi en Khan geen belang bij oorlog. Als hun achterban hun stoere verhalen slikt, kunnen de gemoederen betijen. Al mag er niks misgaan: India en Pakistan blijven nucleaire mogendheden. Om die reden noemde de voormalige Amerikaanse president Bill Clinton, die in 1999 wist te voorkomen dat een eerdere Kashmir-crisis in een kernoorlog ontaardde, de ‘Line of Control’ de gevaarlijkste grens ter wereld.
Lees het hele artikel van Ben van Raaij

---

Kandidaat gezocht voor de ereprijs

Wij staan open voor ieder gemotiveerd voorstel. Medio 2018 organiseren wij een publieksbijeenkomst rondom de prijsuitreiking ergens in Nederland.

De ereprijs voor vredesjournalistiek wordt sinds 2003 uitgereikt door het Humanistisch Vredesberaad aan die journalist/ programmamaker(s)/ publicist of cartoonist, publicerend in het Nederlandse taalgebied en is opgevallen door onafhankelijke, objectieve en kritische berichtgeving. Het journalistieke werk dient

betrekking te hebben op internationale of nationale conflicten, oorlogsgeweld of de conflictgebieden. Door een gedegen onderbouwde weergave van feiten, waarin ook achterliggende oorzaken en de historische context worden belicht, kan bijgedragen worden aan een afgewogen oordeel bij het publiek. Wij menen dat hiermee een belangrijke bijdrage wordt geleverd aan het bevorderen van een cultuur van vrede en geweldloosheid.

Kritische journalisten zijn de noodzakelijke, democratische dwarsliggers die het spoor naar meer mondiale veiligheid en geweldloze conflicthantering ondersteunen. Iedereen die deze stelling onderbouwd wordt uitgenodigd tweejaarlijks kandidaten voor te dragen! info@humanistischvredesberaad.nl, tel: 0647139247, HVB, Postbus 235, 2300AE Leiden.

Turks offensief in noorden van Syrië maakt Koerden in Nederland ongerust

Sinds Turkije op 20 januari de aanval heeft geopend op de Syrische provincie Afrin, doen de Koerden in Nederland uit die regio geen oog meer dicht. Met smartphones zitten ze voor de televisie te wachten op elke snipper nieuws.

Door: Janny Groen De Volkskrant

Amina laat een filmpje zien op haar smartphone. Ze heeft het toegestuurd gekregen van haar familie in het dorpje Mirkan in de Syrisch-Koerdische regio Afrin, aan de zuidgrens met Turkije. Een paar gezinnen zitten met schreeuwende kinderen samengepropt in een donkere schuilkelder. Amina’s nichtje vertelt dat in de buurt bommen vallen. Later wordt vanachter een raam ingezoomd op donkere rookwolken. ‘Raketten’, zegt Amina
Ze is een van de acht ‘Afrin-Koerden’ die donderdag in een Brabantse huiskamer bijeenkomen om ‘live’, via hun smartphones, verslag te doen van de gebeurtenissen in hun regio. De Turkse regering is er twee weken geleden een offensief begonnen met als argument strijd te voeren tegen terroristen. Amina en haar vrienden willen aantonen dat er vooral burgerslachtoffers vallen.

Opleidingsplan VS voor Koerdisch grensleger valt slecht

Het Amerikaanse leger wil een Koerdische grenswacht met tienduizenden soldaten opleiden in Noord-Syrië. Dit leidt tot grote ophef in de regio. Turkije dreigt met een militaire invasie.

Lees meer: Ana van Es, 15 januari 2018,  

Een ‘Border Security Force’ onder Koerdisch commando wordt getraind om in de toekomst Noord-Syrië te gaan beveiligen, heeft het Amerikaanse leger bevestigd. Dit betekent in de eerste plaats dat het Amerikaanse leger voorlopig in Syrië actief blijft, ook na de val van IS-hoofdstad Raqqa. Dit is tegen de zin van Rusland en de Syrische regering in Damascus.
Maar daar denkt de top van het Amerikaanse leger dus anders over. ‘Je kunt niet zomaar naar binnen gaan, een gevecht voeren, een paar bommen gooien en dan weggaan en denken dat het probleem is opgelost’, zegt legergeneraal Joseph Votel tegen persbureau AP.
De ambities voor de nieuwe Koerdische grenswacht zijn groot: uiteindelijk zou dit militieleger moeten uitgroeien tot maar liefst dertigduizend man. Vooralsnog gaat het echter om een kleinschalig initiatief. 230 rekruten zouden op dit moment worden getraind; volgens andere bronnen is dit aantal nog lager.

Lees verder in: Conflictgebieden>Midden Oosten>Syrië

 

Soelaas zoeken in Ambazonia

Zie Koert Lindijer

Gemarginaliseerde Afrikanen zoeken soelaas in afscheiding. In Kenia, Nigeria en Zambia steken separatistische sentimenten opnieuw de kop op. In Cameroun zag dit jaar een afscheidingsbeweging het licht die strijd voor de staat Ambazonia. Net als bij eerdere pogingen tot afscheiding op het door zijn onnatuurlijke grenzen geplaagde continent, leidt het conflict in Cameroun tot vluchtelingen, tot ingesleten standpunten en draconische repressie.

Al decennia slepende onvrede in het Engelssprekende westelijke gedeelte van het verder francofone Kameroen kwam dit jaar tot uitbarsting. President Paul Biya(35 jaar aan de macht) escaleerde het conflict in de afgelopen weken door eerst zijn opposanten in de regio “terroristen” te noemen en vervolgens een militair offensief te beginnen om de nieuwe rebellen uit te roken. De kans dat het conflict zich daardoor juist uitbreidt is aanzienlijk.

Duizenden naar Zuidoost Nigeria gevluchte bewoners van Cameroun vertellen over martelingen, verkrachtingen en executies van burgers door soldaten en politieagenten. De westelijke regio grenst aan een al even instabiele streek in Nigeria waar Nigeriaanse rebellen en criminelen vechten voor een groter aandeel in de olie-inkomsten. Er is dus geen gebrek aan wapens en daarmee bestaat het potentieel voor een grootschaliger conflict.

Lees verder: Conflictgebieden>Afrika>Midden Afrika

Noord-Korea: Big Mouth en “little rocket man” (ingekort; voor hele tekst)

In de nacht van 28 op 29 november jl. vuurde Noord-Korea een raket af die het land in de woorden van Kim Jung-un officieel tot kernwapenmacht maakte. Hoe bedreigend is de Noord-Koreaanse bom? En wat kunnen op termijn de gevolgen zijn? Een verkenning vanuit Europees perspectief.

Nu: relatief weinig kwaad

1. Het Noord-Koreaanse kernwapen is primitief.
2. Noord-Korea’s elite is niet uit op de aanval, maar op machtsbehoud.
3. Een atoombom is alleen nuttig als dreig-, chantage- of drukmiddel.

Op termijn: een riskante ontwikkeling

De kans op een kernoorlog tussen de VS en Noord-Korea lijkt ook op termijn vrijwel nul. Het kat en muisspel van dreigen en sancties resulteert waarschijnlijk in uitgebreide onderhandelingen, waarbij ook China zal aanschuiven. Het onvermijdelijk resultaat zal zijn het behoud van een rudimentair atoomwapen door Noord-Korea – en dus verdere uitholling van het wereldwijde systeem van wapenbeheersingsverdragen – en lijfsbehoud voor het regiem.

Een “deal” rond Noord-Korea sorteert nog een belangrijk neveneffect. Potentiële kernwapenlanden – Japan, Iran, Saoedie-Arabië – worden bevestigd in hun overtuiging dat, indien zij bedreigd worden door de VS (en/of in de nabije toekomst: China) het kernwapen ervoor zorgt dat er met hen onderhandeld wordt en voorkomt dat zij worden gemarginaliseerd. Hun inspanningen om kernwapens te verkrijgen zullen daarmee worden gestimuleerd.

Is de Geliefde Leider ontoerekeningsvatbaar?

Bovenstaande analyse gaat uit van een rationeel handelend regiem. In veel media wordt Noord-Korea echter op zijn Amerikaans ge-“framed”. Little rocket man zou waanzinnig zijn, zoals de Iranese ayatollahs. De mogelijkheid zelf door kernbommen vernietigd te worden zou deze duivelse gekken niet afschrikken.

Wat zijn de gevolgen voor Europa?

Noord-Korea houdt China en de VS flink bezig. De VS verschuiven hun aandacht de laatste jaren sowieso al van het trans-Atlantische gebied naar Oost- en Zuidoost-Azië. De veiligheid van Europa wordt in toenemende mate een eigen verantwoordelijkheid. Angela Merkel heeft het Duitse volk daar al attent op gemaakt en de Fransen hebben trouwens nooit anders gedacht.

De discussie over “de bom” van Iran is een goede illustratie van de tegengestelde belangen tussen Europa en de VS. Europa heeft belang bij stabiele economische betrekkingen met Iran, waarbij bovendien economische ontwikkeling de haviken in dat land zal verzwakken. De VS kiest voor confrontatie met de Iranese machthebbers en frustreert de samenwerking Europa-Iran, met name via het financiële sanctieregiem. China dringt zich op via de “nieuwe zijderoute”. Beide machten, VS en China, beginnen elkaar te raken in de Greater Middle-East met Iran als draaischijf. De Europese Unie houdt zich stil, maar dat kan niet zo blijven. Het economisch wurgen van Iran in combinatie met een deal met het zittende Noord-Koreaanse regiem is voor Europa en voor de bevolkingen in die twee landen een feitelijk onacceptabel scenario. Spanningen tussen de EU en de VS in de komende jaren hangen dan ook in de lucht.

Het effect voor Europa van de “nieuwe Koreacrisis” is dat van de drie economische supermachten – Verenigde Staten, China en Europa – de eerste twee hun strategische en militaire resources inzetten in een machtsstrijd ver weg, in Oost-Azië.

Jan Willem Schnerr, 16/12/2017

Assad rukt op richting grens Israël

Uit De Volkskrant van 28/12/2017, Theo Koele
Het Syrische leger is op weg richting de door Israël bezette Golanhoogte voor een offensief bij het Syrische stadje Bayt Dinn. Met het leger van Assad naderen ook Hezbollah-strijders en Iraanse milities – in Israël reden tot zorg.

Het Syrische leger en zijn bondgenoten rukken op in de richting van de door Israël bezette Golanhoogte. Israël volgt de opmars met argusogen. Tel Aviv wil vooral de bondgenoten van president Assad niet in de buurt zien: de fundamentalistische Hezbollah-beweging, waarmee de Israëliërs twee oorlogen voerden, en aartsvijand Iran.

‘De kernvraag is: zal Israël het accepteren?’, zegt de Britse Midden-Oostenkenner Scott Lucas. ‘Het land vreest dat Iraanse troepen en Hezbollah nieuwe posities innemen vanwaaruit ze Israëlische steden en dorpen met raketten zullen bestoken.’

Officieel bemoeit Israël zich niet met de Syrische burgeroorlog, maar premier Benjamin Netanyahu heeft toegegeven dat zijn land ’tientallen’ gerichte aanvallen heeft uitgevoerd, zowel vanuit de lucht als met mortiervuur. Meestal was het doelwit een wapenkonvooi van Hezbollah. Maar ook een Iraanse generaal werd gedood.

Jemenitische Houthi-rebellen hebben dinsdag een ballistische raket afgevuurd op de Saoedische hoofdstad Riyad. Volgens hen was het Yamama-paleis, het hoofdkwartier van de Saoedische regering, het doelwit. Volgens de Saoedi’s was de aanval gericht op een woonwijk. Het projectiel werd tijdig onderschept door de luchtverdediging van het koninkrijk.

Als de bewering van de Houthi’s klopt, betekent dit dat zij geprobeerd hebben het regime van aartsvijand Saoedi-Arabië in het hart te treffen. Volgens een verklaring van de rebellen vormt de raketaanval ‘een nieuw hoofdstuk’ in de confrontatie met de door de Saoedi’s geleide internationale coalitie die de Jemenitische regering steunt tegen de Houthi’s.

De escalatie verscherpt ook de spanningen tussen Saoedi-Arabië en Iran, waarvan de rivaliteit het geopolitieke decor vormt van de oorlog in Jemen. De Saoedische regering gaf Teheran mede de schuld van de aanval. ‘Coalitietroepen hebben een Iraanse Houthi-raket onderschept ten zuiden van Riyad’, deelde de staatsvoorlichtingsdienst mee. ‘Er zijn voor zover bekend geen slachtoffers.’ Ooggetuigen maakten melding van een ontploffing en kleine rookwolken.

Uit de Volkskrant van  20/12-2017