Klik op de volgende internet verwijzingen:
Bezoek onze facebook pagina voor uitleg
Teken de noodoproep
Klik op de volgende internet verwijzingen:
Bezoek onze facebook pagina voor uitleg
Teken de noodoproep
Op zaterdag 21 maart zal Nederland ondanks de corona-crisis toch de internationale dag tegen racisme en discriminatie vieren.
Het Comité 21 maart heeft weliswaar zijn landelijke demonstratie en manifestatie afgelast, om daarmee zijn bijdrage te leveren aan de bestrijding van het corona-virus; maar het zal in plaats daarvan een lang livestream-verslag van een indoor-bijeenkomst uitzenden vanuit een studio die verbonden is met het internet.
Het gehele programma is op zaterdag 21 maart van 14.00 – 15.30 uur te volgen via:
https://21maartcomite.nl/?page_id=1856
of via dit videokanaal https://vimeo.com/event/26947/embed
Programma overzicht zaterdag 21 maart van 14.00 – 15.30 uur
De bestrijding van het coronavirus loopt parallel met de bestrijding van het racismevirus,’ aldus de Amsterdammer Max van den Berg, prominent lid van het Comité 21 Maart. ‘Beide virussen treffen wereldwijd immers vooral de zwaksten en met hen zijn wij alle dagen solidair. Wij keren ons tegen de haatzaaierij van Geert Wilders en het chauvinisme van Thierry Baudet.’ Van den Bergs toespraak zal in het programma worden uitgezonden.
Ook vice-voorzitter Kitty Jong van de FNV zal in de uitzending te zien en te horen zijn. Natuurlijk gaat zij in op gevolgen van de coronacrisis voor mensen met een kwetsbare positie. Ook heeft zij aandacht voor discriminatie op de werkvloer en bij het uitnodigingsbeleid voor sollicitaties.
De apartheid treft niet alleen de Palestijnen maar ook de Arabieren, die nu (nog) in Israël wonen. Getuige de volgende berichten uit de Volkskrant.
Dit is het harde oordeel van een brief die donderdag werd gepubliceerd en ondertekend door vijftig voormalige regeringsleiders en ministers van Buitenlandse Zaken uit heel Europa. Bericht van Theo Koele uit de Volkskrant van 28 februari.
Het plan van president Trump ‘formaliseert de bestaande werkelijkheid in de bezette Palestijnse gebieden, waarin twee volkeren zonder gelijke rechten naast elkaar leven’, stellen de oud-bewindslieden. Lees het hele artikel.
Bovendien blijkt door het verschuiven van van de grens, waardoor de Palestijnen land zouden terug krijgen, Israël gebied afstaat waar voornamelijk Arabieren wonen.
Het is nog volstrekt onduidelijk wat de gevolgen zouden zijn voor de 250.000 inwoners van het gebied als het plan wordt uitgevoerd. Zo weet niemand of zij een stem krijgen bij de eventuele besluitvorming, en is het onbekend of zij hun Israëlische paspoort zouden verliezen, en alle rechten die daarmee samenhangen – al zou een dergelijke stap volledig in strijd zijn met het internationaal recht.
Lees het hele artikel van Sasha Kester
‘Ze zeggen: jullie zijn agenten van het Westen’
Interview Sjeik Hamid Farhan al Hais.
Uit een artikel van ANA VAN ES, de Volkskrant van 26-01-2020.
Terwijl duizenden landgenoten vrijdag in Bagdad schreeuwen om ‘doodskisten’ voor Amerikaanse militairen, maakt de invloedrijke sjeik Al Hais zich zorgen. Ooit bestreed hij de VS fel, maar nu heeft hij een onorthodoxe boodschap: Irak moet de Amerikanen juist koesteren.
Ooit vocht hij tegen de Amerikanen. De Amerikanen waren de vijand en moesten weg. Weg van zijn landgoed en weg uit Irak. Desnoods met een salvo aan dodelijke explosies. Hij werd verdacht van betrokkenheid bij een aanslag op Amerikaanse militairen. Maar nu het er inderdaad op lijkt dat de Amerikanen uit Irak zullen vertrekken, weet sjeik Hamid Farhan al Hais niet meer hoe hij het heeft.
De Amerikanen weg uit Irak? Ondenkbaar. Geen sprake van. Kan niet gebeuren. ‘Wij zijn niet akkoord met hun vertrek. We moeten wijzer zijn. Als ze weggaan, komt IS terug.’
De Amerikanen weg uit Irak? Ondenkbaar. Geen sprake van. Kan niet gebeuren. ‘Wij zijn niet akkoord met hun vertrek. We moeten wijzer zijn. Als ze weggaan, komt IS terug.’
De 180-gradendraai van Al Hais lijkt duizelingwekkend, maar is gebruikelijk in Anbar, het soennitische hartland van Irak. Ooit waren de Amerikanen hier gehaat en werden ze bij honderden gedood. Nu wil men niet dat ze vertrekken. Alleen zeggen veel inwoners dat niet hardop. Soennitische parlementsleden bleven weg bij de cruciale stemming waarin het Amerikaanse leger zijn congé kreeg. De bevolking doet er het zwijgen toe omdat ze bang zijn te worden gearresteerd. Soennieten zijn een minderheid in Irak. De regering, de politie en het leger worden gedomineerd door sjiieten.
Lees het hele artikel van Ana van Es
De komende weken is op Canvas (VRT.be) de documanteire van onze pijswinnaar van de Journalist voor de Vrede, Rudi Vranckx, te zien “De Eeuwige Oorlog”.
In De eeuwige oorlog zoekt hij uit hoe het komt dat die conflicten nooit lijken op te houden.
Hij interviewde Haider Al-Abadi
Hij is een innemend man. Anders dan zoveel andere stugge leiders in het Midden-Oosten, straalt de man die tussen 2014 en 2018 eerste minister was van Irak warmte uit. En zo gemoedelijk als hij met mij praat, zo is hij ook met de gewone Irakees, liet ik me vertellen in de voorbereiding voor dit gesprek. Ik geloof het.
Uit dit gesprek staat hieronder een aantal citaten.
“Het standbeeld van Saddam Hoessein dat in 2003 naar beneden kwam in Bagdad, dat was een fascinerend moment voor ons”, herinnert hij zich. “De Irakezen waren blij om het einde van het regime, maar er was niet veel plaats voor feestvreugde. We waren bang en verdrietig om alle wreedheden uit de tijd van Saddam die naar boven kwamen, de lijken en de massagraven.”
“Sommigen wachtten op de overheid om dat onrecht recht te zetten, maar anderen hadden dat geduld niet. De Iraakse overheid lag in duigen en de Amerikaanse bezettingsmacht had niet genoeg middelen uitgetrokken om die noodzakelijke gerechtigheid voor de burgers te brengen.”
Mafia
De Amerikanen bleken op wel meer vlakken onvoorbereid, herinnert Abadi zich. “Op zich was het een goed idee om de Baath-partij van Saddam Hoessein af te schaffen. Maar de Amerikanen hadden zich onvoldoende geïnformeerd over hoe het land bestuurd werd. Er was weinig voorbereid. Hun aanpak was niet stevig gefundeerd.”
“Ik denk dat ze zelf verrast waren door hoe snel de Iraakse staat instortte, samen met het regime. Nochtans hadden we hen vooraf gewaarschuwd. Saddam bestuurde het land als een maffia. De veiligheidsdiensten, het leger, de overheidinstellingen… zijn mensen zaten overal. Als je zo’n regime afzet, heb je een alternatief nodig.”
In de plaats daarvan zette de bezettingsmacht de veiligheidsdiensten die onder Saddam hadden gewerkt, op non-actief. “Ervaren legergeneraals stonden in de straat aan te schuiven voor een maandloon van 20 dollar, onder supervisie van Amerikaanse soldaten. Dat was enorm vernederend voor hen.”
Angst-regime
Die ervaren Baathisten (en hun wapens) vonden een nieuwe thuis bij de jihadistische extremisten die tegen de Amerikaanse bezettingsmacht vochten. “Velen van hen waren nochtans seculier”, legt Abadi uit. “Ze gingen ervan uit dat ze die terroristen en hun religieuze agenda wel zouden kunnen beteugelen en inzetten voor hun eigen belangen. Maar natuurlijk was Al Qaeda veel machtiger dan hen. Ze slaagden erin de Baathisten te brainwashen en terroristen van hen te maken.”
Analyse door: Gert VanLangendonck uit het NRC van 3 januari
Irak Trump riskeert met het doden van Soleimani een nóg sterker Iran. Dat gaat hand in hand met jarenlang Amerikaans beleid.
Alles wat de Amerikanen sinds 2003 hebben gedaan in Irak heeft de invloed van Iran daar alleen vergroot. De uitschakeling van de Iraanse generaal Qassem Soleimani vrijdagochtend, is daar geen uitzondering op.Het lijkt een boude stelling omdat Iran onder president Trump meer dan ooit de aartsvijand is van de Verenigde Staten, en Trump vrijdag de op één na belangrijkste man van Iran heeft geëlimineerd. Toch liegen de feiten er niet om.
Toen de Amerikaanse oud-president George W. Bush in 2003 Irak binnenviel en de soennitische dictator Saddam Hoessein omverwierp, was het logisch dat de sjiitische meerderheid in Irak goed af zou zijn bij het invoeren van de democratie. Omdat veel sjiitische partijen onder Saddam Hoessein in ballingschap waren in Iran, werd zo ook de Iraanse invloed geïmporteerd.
De Amerikaanse bezetting, en het verzet daartegen, creëerden de omstandigheden waarin Al-Qaida voet aan de grond kreeg in Irak, wat later zou leiden tot het ontstaan van Islamitische Staat. Wanneer de Amerikanen in 2014 terugkeren naar Irak om terreurgroep IS te bestrijden, is Iran in de praktijk een bondgenoot.
Als Qassem Soleimani voor sommigen een held is die IS tot staan heeft gebracht dan is dat omwille van zijn rol in het uitbouwen van de Hashd al-Shaabi, de sjiitische volksmilities die in 2014 zijn ontstaan om Bagdad te beschermen tegen het oprukkende IS.
Maar Soleimani had toen al in zijn achterhoofd dat de Hashd ook een geweldig vehikel waren waarmee hij de Iraanse invloed in Irak nóg groter kon maken. Dat de Hashd zich tegen de Amerikanen zouden keren was een kwestie van tijd.
Nog een belangrijke dode
Trumps actie van vrijdag lijkt een oorlogsverklaring, niet alleen tegen Iran maar ook tegen de Hashd al-Shaabi. Samen met Soleimani en vier hooggeplaatste Iraanse militairen werd immers ook een van de Hashd-leiders, Abu Mahdi al-Muhandis gedood. Tevens was hij de leider van de Kataeb Hezbollah, een pro-Iraanse militie die op oudejaarsdag de Amerikaanse ambassade in Bagdad bestormde.
De dood van al-Muhandis krijgt minder aandacht dan die van Soleimani maar hij is niet minder belangrijk. Soleimani was de vijand; al-Muhandis was een bevelhebber in de strijdkrachten van een in principe bevriend land. Sinds 2018 zijn de Hashd al-Shaabi officieel onderdeel van de Iraakse strijdkrachten. In het parlement vormen zij zelfs het tweede grootste blok. De kans dat een volgende Iraakse regering nog vriendschappelijke betrekkingen zal hebben met de VS wordt zo heel erg klein.
Het was voor opeenvolgende Iraakse regeringen altijd een moeilijke evenwichtsoefening om zowel Iran als de VS te vriend te houden. Tot voor kort hielp Washington daarbij, bijvoorbeeld door Irak toe te laten om gas in te voeren uit Iran in weerwil van de sancties tegen Teheran. Trump heeft met zijn actie van vrijdag een streep getrokken door dat beleid.
Een eerste gevolg van de dood van Soleimani zou het vertrek van de Amerikaanse troepen uit Irak kunnen zijn. Want de grootste partij in het Iraakse parlement is sinds 2018 de lijst van Moqtada al-Sadr. Dat is een sjiitische religieuze- en militieleider die een heilige oorlog uitriep tegen de Amerikaanse bezetter.
Al-Sadr geldt als een nationalist die zowel de Amerikaanse als de Iraanse invloed verwerpt. Maar al vóór de aanslag tegen Soleimani zei al-Sadr dat hij bereid was om samen te werken met het pro-Iraanse blok om een einde te maken aan de aanwezigheid van de Amerikaanse troepen. In eerste instantie met politieke maar indien nodig ook met andere middelen. Vrijdag heractiveerde al-Sadr alvast zijn leger waarmee hij in 2004 tegen de Amerikanen vocht.
Wraakacties tegen Amerikaanse doelwitten in Irak door de sjiitische milities zijn de meest voor de hand liggende reactie op de gebeurtenissen van vrijdag. Maar als de aanpak van Soleimani zijn dood overleeft – en zijn nummer twee is al aangeduid als opvolger – dan kan de vergelding ook heel ergens anders plaatsvinden.
Soleimani stond bekend om zijn asymmetrische oorlogvoering. Zijn aanpak was om maximale invloed uit te oefenen door samen te werken met paramilitaire groeperingen: Hezbollah in Libanon, Hamas in de Gazastrook, de Hashd al-Shaabi in Irak. Ook niet opgeëiste aanvallen, zoals die tegen de Saoedische olie-installaties vorige zomer, behoorden tot zijn arsenaal.
In 2018 richtte Soleimani zelf het woord aan Trump in een toespraak vanuit Iran. „Mijnheer Trump, de gokker, weet dat wij heel dicht bij jullie zijn, ook in die plaats waar jullie niet denken dat wij zijn”, zei Soleimani cryptisch. En hij voegde eraan toe: „Jullie gaan deze oorlog beginnen maar wij gaan hem beëindigen.”
De kans dat het tot een conventionele oorlog komt tussen de VS en Iran blijft klein. Iran heeft er geen geld voor, en Trump heeft er vermoedelijk geen zin in. Wat wel vast staat, is dat Irak opnieuw het gelag zal betalen.
Het Turkse parlement heeft gisteren met een grote meerderheid ingestemd met het regeringsplan troepen naar Libië te sturen. Turkije doet dit uit economisch belang, maar critici vrezen destabilisatie van de regio.
CARLIJNE VOS Uit de Volkskrant van 2 januari.
Turkije krijgt met de steun van het parlement het mandaat om voor een jaar de internationaal erkende regering van premier Fayez el-Serraj in Tripoli te steunen tegen het oprukkende leger van veldmaarschalk Khalifa Haftar. De Turkse regering gaat hiermee in tegen de waarschuwing van Navo-bondgenoten en de Arabische Liga om zich niet te mengen in het conflict in Libië. De vrees bestaat alom dat het de oorlog verder doet escaleren en de regio zal destabiliseren.
Ook zijn er grote zorgen om de beweegredenen van Turkije dat vooral geïnteresseerd zou zijn om economische belangen in de Middellandse Zee veilig te stellen ten koste van aartsrivaal en Navo-bondgenoot Griekenland.
Internationaal wordt met grote zorgen gekeken naar de inmenging van Turkije in het wespennest van Libië. Turkije plaatst zich hiermee regelrecht tegenover Rusland, Egypte en onder meer de Verenigde Arabische Emiraten die Haftar steunen. Ook Europa is verdeeld als het gaat om de steun aan Libië, dat sinds de val van kolonel Khadafi in 2011 in totale chaos is vervallen. Twee rivaliserende regeringen en talloze milities maken er sindsdien de dienst uit.
De Arabische Liga (de organisatie van 22 Arabische landen) heeft Turkije vorige week gewaarschuwd zich afzijdig te houden om verdere escalatie te voorkomen. ‘Elke unilaterale stap moet voorkomen worden (…) vooral interventies die het mogelijk maken om buitenlandse extremistische strijders naar andere brandhaarden zoals Libië te transporteren.’ Turkije steunt de regering van Serraj al met wapens ondanks een VN-wapenembargo. Ook zou president Erdogan driehonderd Syrische strijders die met Turkije optrekken tegen de Koerden in Noord-Syrië naar Libië willen sturen. Aan de andere kant zou Haftar worden gesteund door huurlingen uit Soedan en Rusland.
Lees het hele artikel van Carlijne Vos
The Washington Post heeft na een lange juridische strijd kunnen onthullen dat de Amerikaanse bevolking jaar in, jaar uit is voorgelogen over de oorlog in Afghanistan. Steeds werd tegen beter weten in verteld dat de oorlog voorspoedig verliep en het einde in zicht was. Intussen zijn sinds de invasie, kort na de aanslagen van 9/11 in 2001, zo’n 2200 Amerikaanse soldaten gesneuveld, 50.000 Afghaanse militairen en tienduizenden burgers. En de oorlog is nog steeds volop aan de gang. De Amerikaanse krant kreeg met een beroep op de Amerikaanse wet openbaarheid van bestuur de documenten van de Special Inspector General for Afghanistan Reconstruction (Sigar) te pakken. Die instantie houdt sinds 2008 voor de regering in Washington toezicht op het echte verloop van de oorlog.
De Standaard schrijft:
Een van de geïnterviewden – een ‘medewerker van de National Security Council’ – zei dat ambtenaren de cijfers en statistieken systematisch opsmukten om het publiek ervan te overtuigen dat de VS de oorlog won. Hij is niet de enige die van manipulatie spreekt. Ook zou de Amerikaanse regering een oogje hebben toegeknepen bij de wijdverspreide corruptie in de Afghaanse overheid, waarbij veel Amerikaanse geld ongestraft is verdwenen. ‘We hadden geen fundamenteel besef van Afghanistan, we wisten niet wat we deden’, zei een generaal op rust die voor de regeringen van George W. Bush en Barack Obama Afghanistan opvolgde in 2015. ‘Wat wilden we bereiken?’
Michael Flynn, die hoofd inlichtingen was van de International Security Assistance Force [ISAF] in Afghanistan van juni 2009 tot oktober 2010 en later nog kort Nationaal Veiligheidsadviseur van Trump zou zijn, formuleert het in een van de vrijgekomen verslagen aldus: “Een tijdje heeft het dagelijkse operationele succes me een goed gevoel gegeven maar dat werd voor mij irrelevant na 2006 omdat we zoveel mensen dood maakten zonder dat het enig verschil maakte.” Ondanks dat gebrek aan succes bleef er de institutionele wens om ‘goed nieuws’ te brengen. “Commandanten en beleidsmakers willen als het om nieuws gaat altijd goed nieuws betekenen. Ze zijn altijd rooskleurig in hun beoordelingen. Ze kunnen inlichtingen die hard aankomen niet accepteren.” Volgens Flynn is dat niet alleen een probleem van de hoger geplaatsten. “Iedere commandant die het land verliet verklaarde dat de missie voltooid was. Geen enkele commandant zal Irak of Afghanistan of welke plaats dan ook verlaten met de mededeling ‘weet je, het is ons niet gelukt’.”
Propaganda and the Afghan war:
In ’05 US general Barno said: ‘Without question this is a decisive year in Afghanistan”.
In ’06 the US general Abuzai: ‘I think 2006 can be a decisive year’.
In ’07 UK general David Richards: ‘2007 will be the crunch year for the Taliban’ (1) https://t.co/tXgiPVAeER
— Bette Dam (@BetteDam) December 9, 2019
In ’09 US general Chamoux said: ‘I tink next year will be a decicive year’.
In ’10 Us general McChrystal said: ‘We are knee-deep in the decisive year’
Source: Rory Stewart his Ted Talk. https://t.co/RXZzn1XO8I
De documenten worden vergeleken met de Pentagon Papers, geheime documenten die na onthulling door de New York Times in 1971 duidelijk maakten dat de oorlog in Vietnam niet te winnen was en de verliezen veel groter dan gemeld. Dat luidde het einde van de Vietnam-oorlog in. President Trump heeft, net als zijn voorgangers, gezegd de militaire aanwezigheid in Afghanistan te willen reduceren. Ook zou hij een akkoord met de Taliban willen sluiten.
The U.S. government tried to shield the identities of the vast majority of those interviewed for the project and conceal nearly all of their remarks. The Post won release of the documents under the Freedom of Information Act after a three-year legal battle.
bron: https://joop.bnnvara.nl/nieuws/pentagon-loog-systematisch-over-voortgang-van-de-oorlog-in-afghanistan
https://www.washingtonpost.com/graphics/2019/investigations/afghanistan-papers/afghanistan-war-confidential-documents/
Op 26 november 2019 organiseerde de Nederlandse artsen voor vrede (NVMP) de conferentie ‘Urgent appeal for a nuclear weapon-free world” in het Haagse Vredespaleis omdat zij zich grote zorgen maken over de onaanvaardbare risico’s van kernwapens voor de mondiale gezondheid en welzijn. Het is dus onze medische plicht om onze stem te verheffen.Onderstaande tekst is een vertalung van het manifest.
Wake up call! Er zijn nog steeds 15.000 nucleaire wapens in de buurt – 93% Russisch of Amerikaans, tot honderden keren krachtiger dan de twee die Hiroshima en Nagasaki (1945) vernietigden, met verwoestende medisch-humanitaire gevolgen voor burgers en zonder hulp mogelijk. Ongeveer 2000 zijn klaar om binnen enkele minuten te worden gelanceerd, en kernwapenstaten hebben openlijk gedreigd om ze te gebruiken, met het risico op totale vernietiging van de mensheid – de nucleaire winter.
Wake up call! Zelfs door een zogenaamde beperkte regionale nucleaire oorlog zullen we allemaal lijden: enorme hoeveelheden roet in de stratosfeer zullen de zon blokkeren, met enorme mislukte gewassen, enorme migratiestromen en tot twee miljard hongersterfte – de nucleaire hongersnood.
Wake up call! Vaak zijn we dicht bij onbedoelde nucleaire aanvallen geweest door vals alarm, technisch of menselijk falen. Ontwikkelingen zoals cybercriminaliteit, moordende robots en kunstmatige intelligentie maken het nog moeilijker om een onbedoelde nucleaire lancering te stoppen of vergelding te voorkomen.
Wake up call! Belangrijke internationale verdragen zijn in gevaar of in gevaar en een nieuwe nucleaire wapenwedloop staat voor de deur. In plaats van hun arsenalen af te schaffen zoals beloofd, moderniseren en upgraden Rusland en de VS ze in hun strategieën, zelfs voor echt gebruik, door de nucleaire drempel te verlagen. en ongelijkheid. De mensheid staat dus voor een existentiële keuze: nucleaire wapens zijn er om te blijven – en dan, volgens de experts, zullen ze vroeg of laat afgaan, bedoeld of onbedoeld. Of, hoe moeilijk dat ook is, we moeten ze elimineren voordat ze ons elimineren.
Dat is de reden waarom bijna alle landen, ook de belangrijkste nucleaire mogendheden, de Non-ProliferationTreaty (NPT, 1970) ondertekenden, inclusief artikel VI, verplicht om alle nucleaire wapens te elimineren. Tot nu toe hielden de kernmachten zich echter niet aan hun beloften. We moeten dus manieren vinden om hen aan te sporen zich te ontwapenen, door de politiek, het maatschappelijk middenveld en de publieke opinie te mobiliseren, door het verbodsverdrag TPNW als een drukinstrument te ondersteunen, om de NPV-beoordelingsconferentie 2020 tot een succes te maken. En het is mogelijk; in 1985 waren er wereldwijd 70.000 kernkoppen en nu 15.000, dankzij de moed van Gorbatsjov en Reagan om te onderhandelen. Laten we die klus afmaken!
Ten slotte nemen artsen, wanneer een groot gezondheidsrisico dreigt, noodmaatregelen om ter plekke overlijden te voorkomen. Dus op korte termijn bevelen we de nucleaire machten ten sterkste aan om hun beleid t.a.v.massavernietigingswapens te heroverwegen en in te stemmen met ‘No First Use’, om de acute risico’s te minimaliseren en om de definitieve preventie te realiseren, in overeenstemming met de allereerste VN-resolutie (1946), unaniem ondersteund, ook door de VS en de Sovjetunie: Global Zero!
Het originele manifest
