Annexatie bezet gebied mag niet, maar wat kan het schelen
naar een artikel van Carolien Roelants uit het NRC dd 18/05-2020
Het coalitieakkoord tussen Netanyahu’s Likud en Benny Gantz’ Blauw en Wit zegt dat de annexatie per 1 juli door de premier aan het kabinet kan worden voorgelegd, en vervolgens voor goedkeuring aan het parlement. En dat is vóór. Want ‘Land van Israël’.
Netanyahu heeft de laatste tijd herhaaldelijk annexatie van delen van de Westelijke Jordaanoever aangekondigd, in overeenstemming met president Trumps ‘Akkoord van de Eeuw’ voor Israël en de Palestijnen. (kaart Uitpers 2015)
Dat plan geeft Israël 30 procent van de Westelijke Jordaanoever, en de Palestijnen brokjes daartussenin die ze dan een staat mogen noemen. In januari bijvoorbeeld zei Netanyahu dat als hij weer premier werd, zijn regering „onmiddellijk” de Jordaanvallei en alle Israëlische nederzettingen zou annexeren. Maar dat was vóór de (derde en laatste) verkiezingen, en u en ik weten wat verkiezingsbeloften betekenen. Dus de vraag is nu: doet hij het of doet hij het toch niet?
Waarom heeft Netanyahu eigenlijk niet al eerder nederzettingen en/of de Jordaanvallei geannexeerd? Annexatie van veroverd gebied is in strijd met het internationaal recht. Dat is vastgelegd in het VN-Handvest (1945) en later bevestigd in resoluties 242 (1967) en 338 (1973) van de VN-Veiligheidsraad die aan de basis liggen van de tweestatenoplossing van het Israëlisch-Palestijnse conflict. Maar vooral omdat het niet mocht van de Amerikaanse bondgenoot.
De Amerikaanse bondgenoot heet nu Trump. Hij erkende in 2017 Jeruzalem als hoofdstad van Israël, inclusief bezet Oost-Jeruzalem dat de Palestijnen als hun hoofdstad claimen, hij erkende de annexatie van de bezette Syrische Golan, en schrapte het adjectief ‘bezet’ in officiële publicaties over Israël en de (bezette) gebieden. Netanyahu kon zijn gang gaan.
Maar minister van Buitenlandse Zaken Pompeo klonk woensdag tijdens een snel bezoek aan Israël opeens voorzichtig. Tegen de krant Israel Hayom zei hij de Israëlische leiders te hebben gemaand niets overhaast te doen maar „zich ervan te vergewissen dat de stap op de juiste manier wordt uitgevoerd en een uitkomst oplevert in overeenstemming met de vredesvisie” van Trump.
De Palestijnse president Abbas heeft aangekondigd alle akkoorden met Israël en de VS in de prullenbak te gooien als Netanyahu echt gaat annexeren. Maar daarmee heeft hij zo vaak gedreigd. De EU waarschuwt, maar ja, EU. De Arabische Liga is boos maar wie kan dat nou wat schelen. Maar de grote woede van de Jordaanse koning Abdullah doet er wél toe. Hij waarschuwde vorige week voor „enorm conflict” met zijn koninkrijk als Netanyahu zijn plan doorzet. Vergeet niet, Abdullah regeert een Palestijnse meerderheid en een slechte economie. In uiterste nood zou hij zijn vredesverdrag met Israël kunnen opzeggen.
Juli wordt het niet, denk ik. Maar van uitstel komt geen afstel. Trump biedt Netanyahu immers een kans uit duizenden om de tweestatenoplossing definitief de nek om te draaien – en een grote stap te zetten naar één apartheidsstaat.
Lees het artikel Carolien Roelants.
VS en de nederzettingen
Rudi Vranckx, winnaar prijs “de Journalist voor de vrede” twitterde:
De VS ziet de Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever niet meer als illegaal. Nochtans zijn de nederzettingen strijdig met het internationaal recht.
Het is een stap verder naar Israëlische annexatie. Al vijftig jaar pikt Israël stukjes Palestijns land.
Uit de Volkskrant van 20-11-2019
BERT LANTING
In Israël gaan stemmen op de Joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever te annexeren nu de Amerikaanse regering de nederzettingen niet langer beschouwt als in strijd met het internationale recht. Daarmee brak president Trump radicaal met het beleid van zijn voorgangers.
Vooral in kringen van Joodse kolonisten werd de Amerikaanse ommezwaai met gejuich ontvangen. De voormalige Israëlische minister van Justitie Ayelet Shaked reageerde opgetogen: ‘Nu is het tijd onze soevereiniteit te vestigen over deze gemeenschappen.
Het is een stap verder naar Israëlische annexatie. Al vijftig jaar pikt Israël stukjes Palestijns land.
Uit de Volkskrant van 20-11-2019
BERT LANTING
In Israël gaan stemmen op de Joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever te annexeren nu de Amerikaanse regering de nederzettingen niet langer beschouwt als in strijd met het internationale recht. Daarmee brak president Trump radicaal met het beleid van zijn voorgangers.
Vooral in kringen van Joodse kolonisten werd de Amerikaanse ommezwaai met gejuich ontvangen. De voormalige Israëlische minister van Justitie Ayelet Shaked reageerde opgetogen: ‘Nu is het tijd onze soevereiniteit te vestigen over deze gemeenschappen.
Het Joodse volk heeft het wettelijke en morele recht te wonen in hun traditionele thuisland.’
Ook de Yesha Raad, de belangrijkste organisatie van Israëlische kolonisten, riep de regering op onmiddellijk de soevereiniteit op te eisen over de nederzettingen. De Israëlische premier Benjamin Netanyahu liet kort voor de verkiezingen in september weten dat hij van plan was een deel van de nederzettingen te annexeren, maar die plannen zijn op losse schroeven komen te staan doordat hij met zijn Likoed-partij onvoldoende stemmen haalde om een regering te formeren.
Ook Netanyahu’s gematigd linkse rivaal Benny Gantz, die momenteel bezig is met een formatiepoging, verwelkomde het Amerikaanse besluit. Maar hij zei dat de toekomstige status van de nederzettingen ‘moet worden bepaald door overeenkomsten die de vrede dichterbij brengen’
Sinds Israël de Westelijke Jordaanoever bij de Zesdaagse Oorlog in 1967 in handen kreeg, hebben zich ruim 400 duizend Joodse kolonisten in het gebied gevestigd, ondanks protesten van de Palestijnen en de internationale gemeenschap. Ook de VS beschouwden de nederzettingen als illegaal.
Lees de hele artikel en verdere informatie
Slag om bedoeïenendorp op Westoever
Israël staat op het punt het bedoeïenendorp Khan al-Ah-mar te slopen. Ook brede internationale druk lijkt dit niet tegen te kunnen houden. Volgens de Palestijnen ontneemt de verwoesting hun het zicht op Jeruzalem.
Naar THEO KOELE; de Volkskrant 01-10-2018
Het Israëlische leger staat klaar voor de sloop van een bedoeïenendorp op de bezette Westelijke Jordaanoever. Maandag verstrijkt het ultimatum aan de inwoners om hun tenten en hutten te verlaten. Niets wijst erop dat Israël luistert naar de talrijke internationale oproepen om het oord nabij Jeruzalem te sparen.
Het nietige Khan al-Ahmar, met nog geen tweehonderd inwoners, is strategisch gelegen aan een snelweg van Jeruzalem naar de Dode Zee. Naar verwachting wordt op het grondgebied een Joodse nederzetting uitgebreid, waardoor de Westoever en het Arabische deel van Jeruzalem van elkaar gescheiden worden.
Volgens Hanan Ashrawi, woordvoerder van de Palestijnse politieke elite, is verwoesting van het dorp een poging van Israël om de Palestijnen letterlijk en figuurlijk het zicht te ontnemen op Jeruzalem – de stad waarvan ze het oostelijk deel opeisen als hoofdstad van een toekomstige eigen staat.
Premier Netanyahu zei vorige week bij de VN dat alle bevolkingsgroepen in zijn land, inclusief bedoeïenen, gelijke rechten hebben. De inwoners van Khan al-Ahmar voelen zich evenwel tweederangsburgers. Israël heeft hun een vervangende locatie aangeboden, waar geen ruimte is voor hun veestapel en ze uitzicht hebben op een vuilnisbelt.
Israëlische militairen doden 55 Palestijnen aan grens Gaza
Bij de grootste Palestijnse demonstraties sinds het begin van de ‘Mars van Terugkeer’ richtte het Israëlische leger maandag in Gaza een slachting aan. Scherpschutters doodden 55 betogers. Meer dan 2770 Palestijnen raakten gewond.
14 mei gaat de geschiedenis in als een inktzwarte datum waarop Israël een huiveringwekkend bloedbad aanrichtte in Gaza.Mondoweiss
Zoals alom gevreesd liepen de demonstraties van maandag uit op een ongekend bloedbad. De dag waarop Israël zeventig jaar bestond en de Amerikaanse ambassade in Jeruzalem werd geopend, was vooraf aangeduid als de culminatie van de demonstraties die de Palestijnen sinds 30 maart in Gaza organiseren onder de noemer ‘Grote Mars van Terugkeer’. Dinsdag wordt met evenveel vrees tegemoet gezien.
https://rightsforum.org/nieuws/israelische-militairen-doden-55-palestijnen-aan-grens-gaza
Journalist doodgeschoten door Israëlische scherpschutters (7 april 2018)
Het Israëlische leger schiet met scherp op Palestijnse journalisten die duidelijk als zodanig herkenbaar zijn. Zes journalisten werden neergeschoten tijdens het doen van hun werk. Allen droegen ze veiligheidsvesten waar met koeienletters ‘PRESS’ op stond. Yasser Murtaja, een fotojournalist van 31, overleed aan zijn verwondingen nadat hij door een kogel in zijn buik werd getroffen. Het Israëlische leger houdt vol dat de beschietingen zorgvuldig en doelmatig zijn, maar kon niet direct uitleggen hoe het kon dat zes journalisten zijn neergeschoten.
Sinds het begin van de protesten bij het grenshek in de Gaza-strook zijn er al 31 Palestijnse slachtoffers gevallen, onder wie kinderen. Duizenden anderen raakte gewond. Aan Israëlische zijde is voor zover bekend niemand gewond geraakt. Hoewel Israël spreekt van gecoördineerde rellen georganiseerd door Hamas, zijn de protesten grotendeels vreedzaam van aard. Enkele jongens vooraan gooiden met stenen en molotov cocktails, of probeerden het hek te beschadigen, maar het leeuwendeel van de demonstranten bestaat uit mannen, vrouwen en kinderen die met hun aanwezigheid aandacht proberen te vragen voor de situatie in Gaza.
bronnen: https://joop.bnnvara.nl/nieuws/journalist-doodgeschoten-israelische-scherpschutters en: https://rightsforum.org/
Trump erkent vandaag Jeruzalem als hoofdstad van Israël. Welke risico’s kleven daaraan?
Naar verwachting zal Donald Trump vandaag bekendmaken dat de Amerikaanse ambassade in Israël verplaatst zal worden van Tel Aviv naar Jeruzalem. Waarom is dit zo’n omstreden besluit? Drie redenen.
Door: Theo Koelé 6 december 2017
- Jeruzalem vormt het hart van het conflict tussen Israël en de Palestijnen
Afgelopen zomer nog braken er rellen uit toen Israël extra veiligheidsmaatregelen nam rondom de Al Aqsa-moskee, een islamitisch heiligdom op de Tempelberg – door Arabieren Haram al-Sharif genoemd. Pas toen Israël de omstreden detectiepoortjes en camera’s verwijderde, keerde de rust terug. Begin deze eeuw luidde een bezoek van de Israëlische politicus Ariel Sharon aan de Tempelberg de bloedige Tweede Intifada (Palestijnse volksopstand) in. Religie en nationalisme zijn een brisante combinatie. De Palestijnen zien het oostelijk deel van Jeruzalem, waar de Al Aqsa-moskee en de Rotskoepel staan, als toekomstige hoofdstad van een eigen staat. Maar Israël beschouwt heel Jeruzalem als ‘eeuwige, ongedeelde hoofdstad’ van de Joodse staat
- Traditionele rol van VS als bemiddelaar staat op het spel
Met de erkenning van Jeruzalem als Israëlische hoofdstad door Trump staat de traditionele rol van de Verenigde Staten als bemiddelaar op het spel. In de ogen van de Palestijnen hebben de Amerikanen partij gekozen. Daardoor zijn ze hun geloofwaardigheid kwijt. Mogelijk is het zelfs het einde van het vredesproces, zei een woordvoerder van de Palestijnse president Mahmoud Abbas. Abbas had gehoopt dat Trump het vastgelopen vredesproces nieuw leven zou inblazen. Aan het begin van zijn ambtstermijn zei Trump een ‘ultiem akkoord’ tussen Israël en de Palestijnen voor mogelijk te houden. Maar zelfs de contouren van een Amerikaans plan zijn de afgelopen maanden niet duidelijk geworden. Een rol voor Europese landen als bemiddelaar wordt door Israël afgewezen.
- De betrekkingen met Arabische landen worden op scherp gezet
Trump heeft de bestrijding van ‘islamitisch terrorisme’ verheven tot prioriteit van zijn presidentschap. Daarvoor heeft hij de steun nodig van landen als Irak, Egypte en Saoedie-Arabië. Die landen hebben Trump de afgelopen dagen gewaarschuwd niet tot erkenning van Jeruzalem over te gaan, op straffe van oplopende spanningen in de regio. De regering-Trump probeerde juist de banden met Arabische landen aan te halen. Washington ziet met name Saoedie-Arabië als tegenwicht voor Iran, dat in de ogen van de Amerikaanse president (en de Israëlische regering) een kernmacht-in-wording en sponsor van terrorisme is. Hoewel Arabische landen voornamelijk een lippendienst hebben bewezen aan ‘de Palestijnse zaak’, verenigt Trump die landen nu achter het onderdrukte ‘broedervolk’.
Washington dreigt met sluiting PLO-kantoor
ANP/Tynke Landsmeer
De Amerikaanse regering heeft gedreigd het kantoor van de Palestijnse organisatie PLO in Washington te zullen sluiten, omdat de Palestijnen het Internationale Strafhof (ICC) in Den Haag proberen te bewegen onderzoek te doen naar vermeende oorlogsmisdaden door Israël.
De Palestijnse tophandelaar Saeb Erekat zei dat hij daarover zaterdag een brief heeft ontvangen van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken. Volgens Erekat voert de Israëlische regering-Netanyahu flinke druk uit op de regering van Donald Trump.
De Palestijnse Autoriteit is ontzet over de aankondiging van de Amerikaanse regering dat het kantoor mogelijk dicht moet. De Palestijnen dreigen nu om in dat geval alle communicatie met Washington te beëindigen.
Gevaar voor vredesproces
Erekat noemt het Amerikaanse voornemen onacceptabel en een ondermijning van de toch al moeizame vredesonderhandelingen. Ook de Palestijnse president Abbas spreekt van ‘gevaarlijke gevolgen voor het vredesproces’.
De PLO moet elke zes maanden de vergunning vernieuwen om het bureau in de Amerikaanse hoofdstad open te houden. Komt er geen verlenging, dan is dat voor het eerst sinds de jaren 80. President Trump heeft 90 dagen de tijd om een definitieve beslissing te nemen.
Israël knevelt kritische kunstenaars.
De Israëlische overheid neemt maatregelen tegen kritische en Arabisch-lsraëlische kunstenaars. Dat leidt tot protesten.
Door onze medewerker Itai Mol, NRC 10/10-2017
JAFFA. De vrijheid van meningsuiting in Israël is serieus in het geding, om te beginnen voor Arabisch-lsraëlische kunstenaars die zich zoals hij identificeren als Palestijns.
Dat zegt de Israëlische acteur Mo-rad Hassan, na een kort optreden vorige week tijdens een manifestatie voor de vrijheid van meningsuiting in Jaffa, waarin hij op kluchtige wijze de Israëlische minister van Cultuur Miri Regev belachelijk maakte.
Hipsters, baarden, martelaren
Journaliste Anna Krijger gaat op zoek naar kleine persoonlijke verhalen die samen een rijk en genuanceerd beeld geven van het hedendaagse Israël en de Palestijnse gebieden. Ze ontmoet een homoseksuele Palestijn in Tel Aviv, een atheïst in de Gazastrook, een koloniste met een wijnmakerij op de Westelijke Jordaanoever en tal van andere joden, moslims en christenen die allemaal hun eigen visie hebben op het conflict en de bezetting.
Anna Krijger wisselt de beschrijvingen van grote actuele gebeurtenissen, zoals de nasleep van de Gazaoorlog van 2014 en de golf van aanslagen in Jeruzalem en op de Westelijke Jordaanoever, af met persoonlijke anekdotes. Hoe is het om als journalist en vrouw in het Midden-Oosten te leven? Hoe ervaar je het meest omstreden conflict ter wereld als betrokken buitenstaander?
Luister ook op NPO Radio 1 Bureau Buitenland