Conflictgebieden

Het einde van Palestina?

Joint letter by 1.080 parliamentarians from 25 European countries to European governments and leaders against Israeli annexation of West Bank Tekst vertaald uit de orginele publicatie

Wij, parlementariërs uit heel Europa, die zich inzetten voor een op regels gebaseerde wereldorde, delen onze ernstige bezorgdheid over het plan van president Trump voor het Israëlisch-Palestijnse conflict en het nakende vooruitzicht van Israëlische annexatie van het grondgebied van de Westelijke Jordaanoever. We maken ons grote zorgen over het precedent dat dit zou scheppen voor de internationale betrekkingen in het algemeen.
Al decennia lang promoot Europa een rechtvaardige oplossing voor het Israëlisch-Palestijnse conflict in de vorm van een tweestatenoplossing, in overeenstemming met het internationaal recht en relevante resoluties van de VN-Veiligheidsraad. Helaas wijkt het plan van president Trump af van internationaal overeengekomen parameters en principes. Het bevordert effectief permanente Israëlische controle over een gefragmenteerd Palestijns grondgebied, laat de Palestijnen geen soevereiniteit en geeft groen licht aan Israël om eenzijdig een groot deel van de Westelijke Jordaanoever te annexeren

Overeenkomstig het Trump-plan stelt het nieuwe regeerakkoord van Israël dat de regering met annexatie kan doorgaan op 1 juli 2020. Een dergelijke stap zal de vooruitzichten van de Israëlisch-Palestijnse vrede fataal zijn en zal de meest elementaire normen die internationaal betrekkingen, waaronder het VN-Handvest.
We zijn diep bezorgd over de impact van annexatie op het leven van Israëli’s en Palestijnen, evenals het destabiliserende potentieel in een regio voor de deur van ons continent. Deze zorgen zijn niet minder ernstig in een tijd waarin de wereld worstelt met de COVID-19-pandemie, de grootste collectieve noodsituatie waarmee we al decennia te maken hebben.

Toegevoegd: De meeste van deze nieuwe outposts dateren van sinds de tijd dat Trump president van de Verenigde Staten is. bron: https://peacenow.org.il/en/cabinet-approved-700-units-for-palestinians-last-year-in-practice-only-6-were
Teken de petitie

Als waardering voor Europa’s langetermijnengagement voor een vreedzame oplossing van het Israëlisch-Palestijnse conflict, vragen we de Europese leiders om daadkrachtig op te treden in antwoord op deze uitdaging. Europa moet het voortouw nemen bij het samenbrengen van internationale actoren om annexatie te voorkomen en de vooruitzichten van de tweestatenoplossing en een rechtvaardige oplossing voor het conflict veilig te stellen.
Europese vertegenwoordigers, waaronder de hoge vertegenwoordiger van de EU, Josep Borrell, hebben verklaard dat annexatie “niet onomstreden kon verlopen”. Wij staan hier volledig achter: het verwerven van grondgebied met geweld heeft geen plaats in 2020 en moet evenredige gevolgen hebben. Het niet adequaat reageren zou andere staten met territoriale aanspraken aanmoedigen om de basisbeginselen van het internationaal recht te negeren. De op regels gebaseerde wereldorde staat centraal in Europa’s eigen stabiliteit en veiligheid op lange termijn. We hebben een diepgaand belang en verantwoordelijkheid om het te beschermen.
Een duurzame oplossing voor het conflict moet voldoen aan de legitieme ambities en veiligheidsbehoeften en gelijke rechten van zowel Israëli’s als Palestijnen garanderen. Europa heeft de diplomatieke instrumenten om dit rechtvaardige doel te bevorderen en we staan klaar om dergelijke inspanningen te ondersteunen.

MYANMAR: TWEE MEDE-NOBELPRIJSWINNAARS DOEN BEROEP OP AUNG SAN SU KYI

In een groot deel van de wereld heerst verbijstering over de beestachtige behandeling die de islamitische Rohingya-minderheid ondergaat in Myanmar (Birma).

Velen vragen zich af waarom mw. Aung San Su Kyi, die in 1991 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg om haar verzet tegen de militaire dictatuur en nu een belangrijke functie heeft, dit laat gebeuren.

Twee mede-Nobelprijswinnaars, de Zuid-Afrikaanse aartsbisschop Desmond Tutu, en de Pakistaanse Malala Yousafzai (die een moordaanslag van de Taliban overleefde) hebben al een dringend beroep mw. Aung San gedaan om haar stem te verheffen tegen dit onrecht.

***

Bisschop Tutu schreef haar: “Als u uw opkomst in Myanmar moet betalen met zwijgen, dan is die prijs te hoog!”

https://www.iol.co.za/news/opinion/an-open-letter-from-desmond-tutu-to-aung-san-su-kyi-11123972

***

Malala schreef: “Ik heb deze tragische en schandalige behandeling herhaaldelijk veroordeeld. Ik wacht nog steeds tot mijn mede-Nobelprijswinnares Aung San Su Kyi hetzelfde doet”.

Azië

Uitlevering aan Rwanda? – Enerzijds/anderzijds

In december 2014 nam vredesorganisatie PAX samen met het Afrika Studiecentrum het initiatief voor een open brief aan de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, waarin geprotesteerd werd tegen de mogelijke uitlevering aan Rwanda van in Nederland verblijvende Rwandezen die worden verdacht van betrokkenheid bij de gruwelijke volkenmoord in dat land in 1994. Deze brief, door NRC Handelsblad geplaatst op 18 december 2014, en ondertekend door een aantal Afrika-deskundigen, stelde dat in Rwanda geen eerlijke processen te verwachten zijn, waarbij onder meer gewezen werd op waarschuwingen van Human Rights Watch en Amnesty International. Gesteld werd dat politieke motieven schuilen achter de behoefte van de Rwandese regering om de mensen om wie het hier gaat te berechten. Het zou het bewind van president Kagame er slechts om te doen zijn zich te ontdoen van zijn lastige opponenten.

Op het “webzine” Ravage plaatste Jos van Oijen op 8 januari 2015 een artikel waarin hij afstand nam van deze brief. Onder de titel “Waarom steunt PAX genocideverdachten?” betoogt hij onder meer dat de aangevoerde informatie tendentieus is, en dat de internationale advocaten die zich voor deze verdachten sterk maken voornamelijk mensen zijn die de genocide van 1994 bagatelliseren of ontkennen. Volgens hem zijn de oordelen van Human Rights Watch niet zo negatief, en is het belangrijkste dat mensen die van genocide verdacht worden hun berechting niet mogen ontlopen.

staatssecretaris Teeven

Het lijkt vrijwel onmogelijk uit te maken wie hier het gelijk aan zijn zijde heeft. Toenmalig staatssecretaris Teeven heeft in zijn antwoord op de open brief aangevoerd dat na 1994 in Rwanda een heel nieuw rechtsstelsel moest worden opgebouwd, en dat volgens het Rwanda-tribunaal, volgens het Europees Hof voor de Rechten van de Mens en volgens een aantal Europese rechtbanken de Rwandese rechterlijke macht nu aan de vereisten voldoet (hieraan meteen toevoegend dat er “zeker nog verbeteringen mogelijk zijn”).

Het is zeker een feit dat er veel gebeurd is aan de opbouw van het rechtsstelsel in Rwanda. Maar in een zeer recent rapport (15 april 2015) uit Human Rights Watch zich weliswaar positief over de economische en sociale opbouw in Rwanda en over het werk voor de emancipatie van vrouwen, maar kraakt het tegelijk harde noten over de interne rechtszekerheid. De enige overgebleven Rwandese mensenrechtenorganisatie (LIPRODHOR) is onder controle van de regering geplaatst. Binnenlandse oppositie is vrijwel onmogelijk. En mogelijk het ernstigste: de aanwijzingen stapelen zich op dat opponenten van het Rwandese bewind die naar het buitenland moesten vluchten daar alsnog bedreigd worden of zelfs vermoord zijn.

oppositiemensen vermoord door Kagame?

Al in juni 2011 waarschuwde de Britse politie enkele in Engeland wonende Rwandese ballingen dat volgens betrouwbare informatie hun veiligheid gevaar liep. De Rwandese regering zou instructie gegeven hebben hen uit de weg te ruimen. Rwanda’s president Kagame nam toen nog de moeite dit uitgebreid te ontkennen. Toen ik op Twitter hem er vragen over stelde haastte hij zich mij toe te voegen: “Would you kindly ask those who circulated the false reports to come clean on it since they have turned out to be lies please!” En vervolgens betoogde hij langdurig dat zulke “valse berichten” slechts bedoeld waren om de naam van Rwanda te beschadigen.

Maar het ging anders toen op 1 januari 2014 in Zuid-Afrika Patrick Karegeya gewurgd in zijn hotelkamer werd gevonden. Karegeya, voormalig hoofd van de Rwandese inlichtingendienst, was na een conflict met Kagame naar het buitenland gevlucht en was een van de oprichters van het Rwanda National Congress, een groepering die streeft naar omverwerping van het bewind-Kagame. Deze keer geen verontwaardigde ontkenningen meer uit Rwanda, maar op een bijeenkomst op 12 januari riep Kagame triomfantelijk uit: ”Iedereen die dit land verraadt zal de prijs ervoor betalen.” En op Twitter liet hij weten: Whoever you are just get to know that if/when you start a fight n things dont go in your favour,dont cry foul !” Toen ik hem ook hierover  beleefd vragen stelde kwam er niet alleen geen antwoord meer, maar blokkeerde hij mij, zodat vragen stellen op Twitter niet meer mogelijk is.

scepsis

Men kan natuurlijk aanvoeren dat wie streeft naar omverwerping van een bewind zulke risico’s over zichzelf afroept. Maar bij Rwanda’s duidelijke verantwoordelijkheid voor zulke liquidaties in het buitenland zullen velen toch wat moeite hebben om de toenmalige staatssecretaris Teeven te volgen die op 5 maart van dit jaar in het “Algemeen Overleg” met de Commissie voor Veiligheid en Justititie van de Tweede Kamer verklaarde: “Het justitiële en politionele apparaat van Rwanda is een enclave van relatieve rust in een regio waar het soms heel moeilijk is om iets terug te zien van de opbouw van een justitieel apparaat.” Teeven wees er nog op dat Nederland aan deze opbouw veel steun geeft, en dat in Rwanda twee Nederlandse rechters de ontwikkelingen van nabij volgen. Laten we maar hopen dat deze Nederlandse magistraten inderdaad nuttig werk kunnen doen, maar vooralsnog lijkt de scepsis van de Afrika-deskundigen zeker niet onbegrijpelijk.

P. J. K.

N.B. Het Gerechtshof van den Haag heeft op dinsdag 5 juli 2016 beslist dat de uitlevering door mag gaan.