Annexatie bezet gebied mag niet, maar wat kan het schelen
naar een artikel van Carolien Roelants uit het NRC dd 18/05-2020
Het coalitieakkoord tussen Netanyahu’s Likud en Benny Gantz’ Blauw en Wit zegt dat de annexatie per 1 juli door de premier aan het kabinet kan worden voorgelegd, en vervolgens voor goedkeuring aan het parlement. En dat is vóór. Want ‘Land van Israël’.
Netanyahu heeft de laatste tijd herhaaldelijk annexatie van delen van de Westelijke Jordaanoever aangekondigd, in overeenstemming met president Trumps ‘Akkoord van de Eeuw’ voor Israël en de Palestijnen. (kaart Uitpers 2015)
Dat plan geeft Israël 30 procent van de Westelijke Jordaanoever, en de Palestijnen brokjes daartussenin die ze dan een staat mogen noemen. In januari bijvoorbeeld zei Netanyahu dat als hij weer premier werd, zijn regering „onmiddellijk” de Jordaanvallei en alle Israëlische nederzettingen zou annexeren. Maar dat was vóór de (derde en laatste) verkiezingen, en u en ik weten wat verkiezingsbeloften betekenen. Dus de vraag is nu: doet hij het of doet hij het toch niet?
Waarom heeft Netanyahu eigenlijk niet al eerder nederzettingen en/of de Jordaanvallei geannexeerd? Annexatie van veroverd gebied is in strijd met het internationaal recht. Dat is vastgelegd in het VN-Handvest (1945) en later bevestigd in resoluties 242 (1967) en 338 (1973) van de VN-Veiligheidsraad die aan de basis liggen van de tweestatenoplossing van het Israëlisch-Palestijnse conflict. Maar vooral omdat het niet mocht van de Amerikaanse bondgenoot.
De Amerikaanse bondgenoot heet nu Trump. Hij erkende in 2017 Jeruzalem als hoofdstad van Israël, inclusief bezet Oost-Jeruzalem dat de Palestijnen als hun hoofdstad claimen, hij erkende de annexatie van de bezette Syrische Golan, en schrapte het adjectief ‘bezet’ in officiële publicaties over Israël en de (bezette) gebieden. Netanyahu kon zijn gang gaan.
Maar minister van Buitenlandse Zaken Pompeo klonk woensdag tijdens een snel bezoek aan Israël opeens voorzichtig. Tegen de krant Israel Hayom zei hij de Israëlische leiders te hebben gemaand niets overhaast te doen maar „zich ervan te vergewissen dat de stap op de juiste manier wordt uitgevoerd en een uitkomst oplevert in overeenstemming met de vredesvisie” van Trump.
De Palestijnse president Abbas heeft aangekondigd alle akkoorden met Israël en de VS in de prullenbak te gooien als Netanyahu echt gaat annexeren. Maar daarmee heeft hij zo vaak gedreigd. De EU waarschuwt, maar ja, EU. De Arabische Liga is boos maar wie kan dat nou wat schelen. Maar de grote woede van de Jordaanse koning Abdullah doet er wél toe. Hij waarschuwde vorige week voor „enorm conflict” met zijn koninkrijk als Netanyahu zijn plan doorzet. Vergeet niet, Abdullah regeert een Palestijnse meerderheid en een slechte economie. In uiterste nood zou hij zijn vredesverdrag met Israël kunnen opzeggen.
Juli wordt het niet, denk ik. Maar van uitstel komt geen afstel. Trump biedt Netanyahu immers een kans uit duizenden om de tweestatenoplossing definitief de nek om te draaien – en een grote stap te zetten naar één apartheidsstaat.
Lees het artikel Carolien Roelants.
