Zonder een raketverdrag is de wereld explosiever.
Arie Elshout
Het akkoord riep in 1987 een halt toe aan de kernwapenwedloop in Europa en luidde het einde van de Koude Oorlog in. De angst is nu dat een wereld zonder INF-verdrag een wereld wordt die op herhaling gaat. Met een nieuwe wapenrace, nieuwe spanningen tussen landen, nieuwe onrust onder de Europese bevolking. Alleen is van dat alles nog niet veel te merken.
Zoals het er nu naar uitziet, zal het net iets anders lopen dan in de jaren tachtig. De dynamiek van de tijd blijkt telkens weer zo krachtig dat voorzichtig moet worden omgegaan met het idee dat iets zich in onversneden vorm kan herhalen, of het nu de jaren dertig betreft of de Koude Oorlog. Omstandigheden veranderen meestal genoeg om te voorkomen dat het verleden zich kopieert.
Velen voelen dat blijkbaar aan, gezien de lauwe reacties het afgelopen jaar op de kroniek van de aankondigde dood van het kernwapenakkoord.
Zonder INF-ra-ketverdrag krijgen we niet meteen een nieuwe wapenra-ce. Maar de rem op nucleaire én conventionele bewapening is verdwenen en dat heeft zijn griezelige kanten.
Technologische revolutie
Kan iedereen daarom rustig gaan slapen? Nee. De ondergang van een ontwapeningsakkoord is nooit goed. Kernwapens blijven, hoewel sterk in aantal gereduceerd sinds de jaren negentig, helse machines met een ongekend vernietigingspotentieel. Bovendien bestaat het risico dat tegelijk met het INF-akkoord het hele concept van de wapenbeheersing ten onder gaat. Uitgerekend in een tijd dat de technologische revolutie ook op militair gebied zo snel gaat dat de wapenwedlopen zich aaneenrijgen. Cyberwapens, hypersone wapens, laserwapens, autonome wapens, ruimtewapens – het is bijna niet meer bij te houden voor de geregelde bezoeker van het Navo-hoofdkwartier. Een nieuw bezoek, een nieuwe wapenrace.
Uit de Volkskrant van 2 augustus 2019
