Archives for

Voortdurende oorlog in Oekraïne?

Waarom er niet wordt onderhandeld over vrede voor Oekraïne

Uit een artikel van Wendela de Vries, Onderzoeker wapenhandel en wapenindustrie

Sommigen zeggen dat wij westerlingen niet over onderhandelen mogen beginnen. Het is niet aan ons, het is aan de Oekraïners om te bepalen hoe de oorlog verloopt, menen ze. Maar dat is onzin. Het Westen bepaalt heel erg hoe de oorlog verloopt want het Westen bepaalt welke wapens worden geleverd. Wij leveren geen wapens waarmee Oekraïne Rusland kan aanvallen, hoewel de Oekraïense generaals daar wel om vragen. Dat bepalen wij dus, dat wil zeggen onze regeringen, op advies van de generaals en de ambtenaren van Defensie.

Oekraïne krijgt genoeg wapens om het land te verdedigen maar niet om Rusland te verslaan, daar komt het op neer. In feite bepalen wij dus dat deze oorlog eindeloos doorettert.

Nobelprijswinnaar Óscar Arias stelde voor om de verwijdering van Europese kernwapens aan te bieden tegen een volledige terugtrekking uit Oekraïne. Een win-winsituatie zou ik denken. Maar zoals gezegd, er wordt niet serieus naar onderhandelen gekeken.

Intussen gaat de oorlog door. En vallen er slachtoffers in Oekraïne. En vallen er slachtoffers door de hoge graanprijzen. En komen mensen in problemen door stijgende brandstofprijzen. Als we niet oppassen gaan extreem-rechtse partijen daarvan profiteren. Zoals het er nu naar uit ziet gaat de oorlog door totdat iedereen is uitgeput of totdat de zaak escaleert. Een andere exit-strategie is er niet. Mensen die zeggen dat het waarschijnlijk niet zal escaleren nemen een enorme gok. En een kernoorlog lijkt me niet iets om mee te gokken.

Vanuit militaire hoek zal geen ander plan komen dan dit dooretteren van die ellendige oorlog. Militairen kijken naar korte-termijndoelen. Naar de volgende militaire overwinning. Daar worden ze ook op afgerekend; je maakt carrière als je een overwinning behaalt, niet als je voorstelt om te onderhandelen. Onderhandelen doe je in militaire optiek alleen als er niets meer te winnen valt met gewelddadig optreden.


Niet onderhandelen met Oekraïne is voor sommige bedrijfstakken natuurlijk aantrekkelijk. De wapenindustrie heeft een flinke vinger in de pap in het militair beleid. De vijf grootste wapenbedrijven van de Verenigde Staten gaven in 2020 voor $60 miljoen dollar uit aan lobbyen bij Amerikaanse politici.
Voor Europa weten we dat de grote wapenbedrijven aan tafel zitten als de Europese Commisie praat over ‘veiligheid’. Wapenbedrijven zitten in alle denktanks en adviescommissies over ‘veiligheid’ (en veiligheid betekent in dit geval natuurlijk niet: toegankelijke gezondheidszorg en geld genoeg om je huur en je boodschappen en je energierekening te betalen)

De militaire budgetten stijgen. Vóór de Russische invasie werd wereldwijd al het waanzinnige bedrag van 2,1 biljoen dollar uitgegeven aan oorlog en wapens (een biljoen is duizend miljard). En alleen al in Europa zijn de militaire uitgaven sinds 24 februari, het begin van de oorlog, gestegen met 209 miljard dollar. De militaire uitgaven waren in 2021 $268 per hoofd van de wereldbevolking. Met 12% van dat bedrag dacht het Wereldvoedselprogramma van de VN de honger in de wereld in 2030 te kunnen beëindigen.

Waarom luisteren we naar de wapenboeren? Waarom proberen we niet te onderhandelen? Waar ligt de prioriteit? Bij het halen van een militaire overwinning of bij het beschermen van mensen?

Lees het hele artikel op de website van BNNVara

Prijsuitreiking Journalist voor de vrede 2022

Voor de vijftiende keer zal  de prijs “Journalist voor de vrede” uitgereikt worden op 28 oktober in Rotterdam. Uit de lijst voorgedragen persoon heeft de jury drie kanshebbers genoemd: 

Fréderike Geerdink,
Irene van der Linde&Nicole Segers,
Hans Jaap Melissen.

Carolien Roelants zal de wisselprijs overhandigen tijdens een interessant avond over nepnieuws.

De wisselprijs wordt tweejaarlijks toegekend aan diegene die zich door onderwerpkeuze, waarheidsvinding en onderzoek onderscheiden heeft in het Nederlands taalgebied en zodoende een bijdrage levert aan een cultuur van vrede en geweldloosheid.

Meer informatie: www.humanistischvredesberaad.nl, of   info@humanistischvredesberaad.nl

Kinderen vonden de dood in Gaza

Opnieuw zijn onschuldige vrouwen, mannen en kinderen de voornaamste slachtoffers van Israelische agressie.
Als samenwerkingsverband Rotterdam voor Gaza, hebben wij zojuist –via de Stichting Palestina- € 5.000 gedoneerd  aan het Dar Essalam ziekenhuis in Khan Younis voor noodzakelijke medicijnen en noodmateriaal.
Door deze giften is een enorm gat hebben geslagen in ons noodfonds; en de noodzaak om dat gat te dichten voor een volgende catastrofe is helaas maar al te reëel.
Daarom roepen we jou,, maar via jou ook je vrienden, relaties, geliefden en verwanten op, een financiële bijdrage te leveren: Stichting Palestina, IBAN: NL94 INGB 000 6360364, onder vermelding van “Noodhulp Gaza

Onderaan het artikel bijlage vind je een QR code die je ook kunt gebruiken om verder te verspreiden. Hij staat ingesteld op €10, maar dat bedrag kan je desgewenst heel simpel veranderen en er een hoger of lager bedrag van maken.

Onze stichting is ANBI erkend door de Nederlandse Belastingdienst, dus giften zijn fiscaal aftrekbaar.Kijk op www.rotterdamvoorgaza.nl voor meer informatie over het samenwerkingsverband en de (medische) acties.

Wil je zelf ook meedoen aan de collecte voor hulp aan onze projecten in Gaza die van 28 augustus tot en met 3 september in Rotterdam wordt gehouden, meld je dan nu aan bij Anita Risseeuw (arisseeuw@upcmail.nl). Nieuwe collectanten zijn bikkelhard nodig.

Kernwapens, een doodlopende weg

In dit artikel wordt als bron gebruikt een artikel in het Brabants Dagblad, geschreven door Wil Verheggen uit Tilburg is voormalig huisarts en bestuurslid van NVMP- Artsen voor vrede.

In het artikel beschrijft beschrijft hij het verschijnen van het jaarboek van het gezaghebbende instituut SIPRI, International Peace Research Institute.
Het SIPRI is een onafhankelijk interna- tionaal instituut dat onderzoek doet naar conflicten, bewapening, wapenbeheersing en ontwapening. Het constateert klip en klaar dat het proces van vermindering van nucleaire arsenalen sinds het einde van de Koude Oorlog tot staan is gekomen en dat er volop
extra wordt geïnvesteerd in ontwikkeling en productie van vernieuwde kernwapens met hun afleveringsystemen.
Het SIPRI constateert verontrustend dat zowel in de VS als Rusland
veel extra’s wordt geïnvesteerd in dure programma’s om hun kernkoppen en de daarvoor noodzakelijke overbrengingssystemen te moderniseren. De VS voltooiden de plaatsing van vernieuwde kernwapens met laagvermogen, de mini-nukes, op hun nucleair aangedreven raketonderzeeërs. Ook hebben ze kruisraketten ontwikkeld die eveneens vanuit onderzeeërs kunnen
worden gelanceerd. Maar de Russen zitten ook niet stil. Nucleair aangedreven kruisraketten die ook kernwapens kunnen
dragen worden al uitgetest, het aantal lange afstandsraketten
is toegenomen.

Kretologie voor de bühne
Al deze ontwikkelingen zijn tegen de geest van twee belangrijke VN- kernwapenbeheersingsverdragen. Allereerst het Non-proliferatieverdrag uit 1970 wat het bezit van kernwapens zou beperken tot de toenmalige vijf kernwapenstaten en het Verdrag inzake het verbod op kernwapens
(TPNW), wat begin van dit jaar in werking is getreden. Inmiddels hebben 86 van de 193 lidstaten dit verdrag ondertekend. De huidige kernwapenstaten kunnen we niet op de lijst van ondertekenaars vinden. Oostenrijk, geen Navo-land, is het enige West-Europese land dat op deze lijst voorkomt. Onze Navo-bondgenoten hebben onder zware druk van de VS dit verdrag niet ondertekend. Opmerkelijk is dat Nederland als enig Navo-lid wel het lef had deel te nemen aan de VN-onderhandelingen over deze verdragstekst, maar weigerde het te tekenen, terwijl Rutte-3 in het regeerakkoord op pagina 47 schrijft: ‘…actief inzet voor een kernwapenvrije wereld’. Deze ‘actieve inzet’ lijkt tot op heden niet meer dan een hoop kretologie voor de bühne.

Ideaal?
Is dit een ideaal moment om de oproep uit de vorige eeuw “Alle kernwapens de wereld uit” te herhalen?
Wil Verheggen stelt: “Nee, het is niet een ideaal moment om te roepen: ‘alle kernwapens de wereld uit’, gezien de actuele geopolitieke verhoudingen. Op dit moment worden 2000 kernwapens in hoge staat van paraatheid gehouden. Toch heeft leven in een wereld met kernwapens geen toekomst, zeker niet voor onze kinderen en kleinkinderen.
Maar toch…..De huidige oorlogen in het Midden Oosten en Oekraïne tonen aan dat de aanwezigheid van kernwapens geen garantie is voor het uitblijven van oorlogen.

Lees het hele artikel en een kort verslag van de TPNW vergadering in Wenen

De wereld kijkt weg als een journalist wordt vermoord

Open brief van Vlaamse regisseur Alain Platel uit DeWereldmorgen.be na moord op journaliste Shireen Abu Akleh.

Bron foto Rightforum.org

Terwijl men zich in heel West-Europa terecht nerveus maakt omtrent de oorlog in Oekraïne en er verder ook alles aan wordt gedaan om via allerhande wegen steun te bieden aan het geteisterde volk daar, gaat het moorden in Israël en de Bezette Gebieden gewoon verder. Alledaagse kost.

 

Vervelend wel dat de finale van het Eurovisiesongfestival samenviel met de begrafenis van Shireen Abu Akleh in Jeruzalem. Shireen Abu Akleh was een Palestijnse journaliste die meer dan 25 jaar lang voor Al Jazeerah verslag deed over het dagelijks geweld in de Bezette Gebieden. Zij was ondertussen de stem geworden van élke Palestijn. De koelbloedige moord op Shireen op 11 mei door Israëlische snipers, was op zich blijkbaar niet genoeg. De Israëlische veiligheidstroepen hadden er ook geen énkel probleem mee om de rouwstoet van familieleden en vrienden die de kist van Shireen te voet van het mortuarium naar de kerk in Jeruzalem wilden begeleiden, uit mekaar te kloppen. De live beelden waren stuitend:
https://twitter.com/Rushdibbc/status/1525114366403743744

Aan Jean Philip De Tender – één of andere breed glimlachende directeur van het gewéldige apolitieke Eurovisiesongfestival – werd in De Zevende Dag van 15 mei gevraagd waarom Rusland wél uit dat festival kon worden gekieperd en Israël niet. Daarop antwoordde hij laconiek dat het festival zich moeilijk kon bezighouden met incidentjes in élk van de lidstaten.
Nochtans wordt Israël door de Human Rights Watch Organisation – nota bene in een onderbouwd dossier van meer dan 200 pagina’s vol bewijzen – overduidelijk als een apartheidsregime omschreven.
De incidentjes in Israël en de Bezette Gebieden zijn een decennialange reeks van gewelddadige acties en tegenreacties als gevolg van de militaire bezetting van de Palestijnse gebieden en de agressieve onderdrukking van de Palestijnse bewoners.
Shireen staat voor de talloze slachtoffers die in Israël en de Bezette Gebieden de voorbije jaren zijn gevallen als gevolg van het meedogenloze en gewelddadige Israëlische apartheidsregime, zonder dat daar in de Westerse media veel ruchtbaarheid aan wordt gegeven. 
Meer nog: in vele Westerse landen wordt onder druk van Israël hard gewerkt aan het illegaal én strafbaar maken van een organisatie als BDS (Boycot, Divestment, Sanctions), een internationale en geweldloze beweging van voornamelijk academici en geëngageerde burgers, die pleit voor de boycot van dat Israëlische apartheidsregime.Ik vraag mij af hoe iemand die de beelden en getuigenissen van de moord op Shireen en het uit mekaar slaan van de rouwstoet heeft gezien en gehoord, zichzelf nog in de spiegel kan kijken en zonder blozen en verpinken kan beweren dat Israël het absolute alleenrecht heeft zichzelf te verdedigen?

Belemmert de dreiging met kernwapens een oplossing voor Russische agressie?

Symposium op zaterdag 14 mei, 13:00-16:00 uur,  
De Amershof, Snouckaertlaan 11, Amersfoort.

OP 14 mei organiseert de NMVP  een symposium om zich te beraden op de situatie, waarin de wereld beland is door de Russische inval in Oekraïne. In korte tijd kregen we te maken met duizenden slachtoffers en miljoenen vluchtelingen: een medisch-humanitaire ramp van ongekende omvang.

Een speciaal aspect voor een vereniging als de NVMP-Artsen voor vrede, met als hoofddoel een kernwapenvrije wereld, is de Russische nucleaire dreiging. Nog nooit sinds de Cubacrisis is het woord ‘kernwapen’ zo vaak gevallen in de media als sinds Putin’s bevel om de Russische afschrikkingsmiddelen op scherp te zetten.

Vallen aan deze dreigende situatie nieuwe argumenten te ontlenen voor de juistheid en urgentie van een kernwapenvrije wereld of is dat een utopie?

Om enkele aangescherpte en nieuwe argumenten te noemen:

  • Er is een fundamenteel probleem ontstaan voor het concept van de wederzijdse geloofwaardige nucleaire afschrikking.  Nu hanteert Rusland de nucleaire dreiging om ongestoord oorlog te voeren, terwijl de rest van de wereld machteloos toekijkt.
  • We zijn overgeleverd aan de mentale gesteldheid van de leider van een kernwapenstaat als het gaat om de inzet van kernwapens.
  • Er dreigt nieuw proliferatiegevaar: Zelensky zei bij gebrek aan afdoende militaire hulp uit het Westen geen andere keus te hebben dan zelf kernwapens te ontwikkelen. Denk eveneens aan Noord-Korea of aan Wit-Rusland dat zijn ‘niet-nucleaire status’ uit de grondwet heeft geschrapt.
  • Kerncentrales in een oorlogsgebied leveren levensgevaarlijke situaties op.

Lees meer op de site van de NVMP

Sport en wapentuig en de oliestaten

Niet naar het WK in Qatar? Erger dan hypocriet!

Arabische wereld Westerse regeringsleiders zijn afwezig bij sportwedstrijden, maar leveren intussen wel gevechtsvliegtuigen aan de Arabische wereld.
Door Carolien Roelants is columnist van NRC. Bron: https://www.nrc.nl/nieuws/2022/04/22/niet-naar-qatar-erger-dan-hypocriet-a4117014.

In 2013 was ik voor het laatst in Saoedi-Arabië, nog onder koning Abdullah. Ik werd weggejaagd van terrassen, want vrouw, en het enige vertier was een cola in de hotellobby (afgezien van de interessante interviews waarvoor ik er was). Maar als ik nu zou gaan, kan ik naar de film en, als ik geluk heb met de programmering en het niet uitverkocht is, naar de opera. Een straatfestival, een popconcert of Amerikaans vrouwenworstelen. Symphony under the Stars in het antieke Al-Ula, de nieuwe, strak-gepimpte toeristentrekpleister. Volgend jaar gaat pretpark Six Flags open.

Kroonprins Mohammed bin Salman, die sterke man en inspirator is van dit swingende Saoedi-Arabië, heeft de inkomsten van buitenlandse toeristen en buitenlandse investeerders nodig voor zijn grootse vernieuwings- en diversificeringsplannen, weg van de olie. Daarom zijn steile geestelijken en hun intolerante, puriteinse voorschriften die er decennialang zijn ingehamerd, zonder meer terzijde geschoven.

Met de oliemiljarden zijn in plaats daarvan hoogste kaliber internationale voetbal-, golf- en spectaculaire bokswedstrijden binnengehaald. Saoedi-Arabië, thuis van de twee heiligste plaatsen van de islam, is nu ook in de woorden van minister van Sport prins Abdulaziz bin Turki al-Faisal „huis van de motorsport”. Max Verstappen heeft er zojuist de GP van Jeddah gewonnen, maar vergeet ook niet de Formule E en de Rally van Dakar, die u afgelopen januari thuis dagelijks onder andere op RTL7 en Eurosport kon volgen.

Sportswashing natuurlijk, en arts– en watalnietwashing. Om westerse leiders te verleiden en te laten vergeten dat Saoedi-Arabië aan de ene kant weliswaar aanzienlijk lolliger is dan in 2013, maar aan de zelfkant een stuk repressiever. Vrouwen mogen eindelijk autorijden, maar vrouwenactivisten werden meteen gevangen gezet, en is, voorzover nu weer vrij, verboden hun mond open te doen. Onder koning Abdullah kon ik hen gewoon spreken, nu hebben ze een spreekverbod.

Blij met het nieuwe regime
De afgelopen vijf spetterende maanden muziek, dans en theater van het Festival Riyadh Season trokken meer dan vijftien miljoen uitgelaten bezoekers. Ik twijfel er niet aan dat heel veel Saoediërs blij zijn met het nieuwe regime. Maar het is óók zo dat iedereen die een kik van kritiek geeft, de cel ingaat. Denk ook even aan de liquidatie van de kritische – niet eens dissidente! – Saoedische commentator Khashoggi in oktober 2018 in een Saoedisch consulaat in Istanbul.

Vorige maand werden op één dag 81 mannen terechtgesteld, de helft waren leden van de gediscrimineerde sjiitische minderheid, wegens een tamelijk vaag omschreven verscheidenheid aan geweldsmisdrijven. Human Rights Watch noemde het „hoogst onwaarschijnlijk” dat ook maar een van de mannen een eerlijk proces had gekregen. De door de kroonprins gelanceerde, verwoestende oorlog in Jemen duurt nu al zeven jaar voort.

De Saoedische kroonprins heeft het maar druk in zijn wasserette. Net als zijn collega-sterke man, de kroonprins van Abu Dhabi in de Verenigde Arabische Emiraten, net als de koning van Bahrein en net als de emir van Qatar. Alle vier hebben ze een abonnement op de F1 Grand Prix gekocht; Qatar zou graag ook de vanwege de oorlog in Oekraïne geschrapte Russische GP overnemen, hoe meer hoe beter, zal ik maar zeggen. Bahrein en de Emiraten hebben daarnaast wielerploegen aangeschaft; Saoedi-Arabië, Qatar en de Emiraten ook internationaal tot de verbeelding sprekende Europese voetbalclubs. 

Qatar heeft de hoofdprijs: het WK voetbal. Allemaal hebben ze olie- en gasmiljarden. En allemaal leiden ze zeer repressieve regeringen die weinig tot niets willen weten van vrijheid van meningsuiting en andere burgerlijke vrijheden, die met hun geld elke democratische opflakkering in andere landen uitdoven en die de miljoenen gastarbeiders uitknijpen die hun nieuwe steden, stadions, infrastructuur en paleizen bouwen.

Ze hebben gelijk, want de fans van de F1 en de overgenomen voetbalclubs kan dat niets schelen, als hun favorieten maar winnen, en westerse leiders hebben er tegenwoordig werkelijk alles voor over om met hen zaken te doen. Democratie, of ten minste iets meer vrijheid, en mensenrechten wijken steeds verder voor autocratie en onvrijheid. Belangen gaan voor alles. Dus geeft het niet dat alle Arabische Golfstaten, en trouwens bijna de hele Arabische wereld, weigeren de Russische agressie tegen Oekraïne te veroordelen, iets wat het Westen toch zeer aan het hart gaat. En de Russische wapenindustrie gewoon op de Saoedische wapenbeurs haar materieel uitstalt.

Belangrijker voor de westerse leiders is dat de Golfleiders bij machte zijn de olie- en gaskranen verder open te zetten en de hoge gas- en benzineprijzen weer omlaag te duwen. Wat ze vooralsnog niet doen omdat hoge olieprijzen voor henzelf wél winstgevend zijn. En waarom zouden ze trouwens het Westen tegemoet komen?

Onbeperkt wapens leveren
Ik schreef westerse leiders, ik noem namen. De Franse president Macron, die in december 2020 feitelijk de tegenwoordige westerse opstelling vertolkte op een persconferentie in Parijs, naast de bezoekende Egyptische president Sisi, cipier van 60.000 politieke gevangenen. Mensenrechten en democratie zijn belangrijk, zei hij. Maar let op: belangrijker, zei hij, zijn de regionale stabiliteit en de strijd tegen terrorisme. In Macrons woordenboek staan die termen voor het aanblijven van bevriende autocraten aan wie haast onbeperkt wapens kunnen worden geleverd.

Volstrekt begrijpelijk dat Macron er een jaar later ook geen been in zag als eerste vooraanstaande westerse leider na de liquidatie van Khashoggi bij de Saoedische kroonprins langs te gaan en hem zodoende rehabiliteerde. „Wie kan ook maar een seconde denken dat we Libanon kunnen helpen en vrede en stabiliteit in het Midden-Oosten kunnen bewaren als we zeggen: ‘we gaan niet praten met Saoedi-Arabië, het volkrijkste en machtigste land in de Golf?’” Weer die stabiliteit. Hij ging op die reis ook naar de Emiraten, waar hij voor ongeveer 17 miljard euro gevechtsvliegtuigen en helikopters verkocht.

Vorige maand volgde de Britse premier Boris Johnson in zijn voetsporen, om met de kroonprins over uitbreiding van de olieproductie en dus lagere olieprijzen te praten. Hij kreeg geen toezeggingen. Op de vraag of hij de 81 executies aan de orde had gesteld, antwoordde Johnson dat „ondanks het nieuws waarop u doelt, dingen in Saoedi-Arabië veranderen […] Daarom hechten we waarde aan het partnerschap.” De oorlog in Jemen wordt aan Saoedische kant voor een belangrijk deel met Britse gevechtsvliegtuigen gevoerd.

Ook de Amerikaanse president Biden, die van Saoedi-Arabië een paria ging maken wegens Khashoggi en de oorlog in Jemen, is bijgedraaid. Hij levert sinds kort zogenaamde defensieve wapens aan Saoedi-Arabië, en wil nu wél met de kroonprins praten, want Oekraïne en die olieprijzen. Maar die even niet met hem, na al dat gezeur over mensenrechten en Jemen. In een satire op de Saoedische tv werd Biden belachelijk gemaakt als een vergeetachtige, slaperige oude man.

Ik wed dat geen van deze regeringsleiders straks naar het WK in Qatar gaat, net zomin als de meeste westerse regeringsleiders zich in februari lieten zien op de Winterspelen in China. Een loos gebaar, want in autoritaire kringen weten ze heel goed wat ze aan de zogenaamde voorvechters van de vrije wereld hebben. Hypocriet? Erger dan dat, uiteindelijk ondermijnen ze de eigen democratie.

Oproep: teken de petitie tegen kernwapens

Stop kernbewapening

Onlangs deden 12 Nobelprijswinnaars voor de Vrede onderstaande oproep tegen de oorlog in Oekraïne en tegen kernwapens.

U kunt deze petitie nu zelf mede ondertekenen op:
https://secure.avaaz.org/campaign/en/no_nuclear_war_2022_61/?fpla
De teller gaat richting de 1 miljoen. Wij roepen u van harte op dit geluid te versterken.

Open brief van Nobelprijswinnaars en wereldburgers tegen oorlog en kernwapens: wij verwerpen oorlog en kernwapens.
We roepen al onze medeburgers van de wereld op om samen met ons onze planeet, ons thuis voor ons allemaal, te beschermen tegen degenen die haar dreigen te vernietigen.

De invasie van Oekraïne heeft geleid tot een humanitaire ramp voor de bevolking. De hele wereld wordt geconfronteerd met de grootste dreiging in de geschiedenis: een grootschalige nucleaire oorlog, die in staat is onze beschaving te vernietigen en enorme ecologische schade aan te richten over de hele aarde.

We roepen op tot een onmiddellijk staakt-het-vuren en de terugtrekking van alle Russische strijdkrachten uit Oekraïne, en tot alle mogelijke inspanningen voor een dialoog om deze ultieme ramp te voorkomen.

We roepen Rusland en de NAVO op om expliciet af te zien van elk gebruik van kernwapens in dit conflict, en we roepen alle landen op om het Verdrag inzake het verbod op kernwapens te steunen om ervoor te zorgen dat we nooit meer met een soortgelijk moment van nucleair gevaar worden geconfronteerd.

De tijd om kernwapens te verbieden en te elimineren is nu. Het is de enige manier om te garanderen dat de bewoners van de planeet gevrijwaard zijn van deze existentiële dreiging.
Het is of het einde van kernwapens, of het einde van ons.
We verwerpen bestuur door middel van oplegging en dreigementen, en we pleiten voor dialoog, coëxistentie en rechtvaardigheid.
Een wereld zonder kernwapens is nodig en mogelijk, en samen bouwen we eraan. Het is dringend nodig dat we vrede een kans geven.

De Nobel Vredes Prijs winnaars ondertekenden:
His Holiness The Dalai Lama (1989)
International Physicians for the Prevention of Nuclear War (1985)
International Campaign to Abolish Nuclear Weapons (2017)
Juan Manuel Santos (2016)
Kailash Satyarthi (2014)
Leymah Gbowee (2011)
Tawakkul Karman (2011)
Muhammad Yunus (2006)
David Trimble (1998)
Jody Williams (1997)
Jose Ramos-Horta (1996)
Pugwash Conference on Science and World Affairs (1995)
Óscar Arias Sánchez (1987)
Lech Walesa (1983)
American Friends Service Committee (1947)
International Peace Bureau (1910)


8 scenario’s over het einde van de oorlog

Verwacht werd door de Amerikaanse inlichtingendienst dat Poetin binnen enkele dagen in Kiev zouden staan. De werkelijkheid is anders. Hoe loopt dit af?
Uit een artikel, geschreven door Kerres en Derix In de NRC van zaterdag 12 maart 2022.

Poetin verliest de strijd en zijn macht
De militaire opmars loopt volledig vast. Dienstplichten moeten worden opgeroepen. In talkshows worden kritische vragen gesteld m.b.t. de haalbaarheid van de plannen. Demonstraties door moeders, die hun zonen hebben verloren een de publieke opinie keert tegen hem. Poetin moet zich terugtrekken. Hij houdt alleen de eerder bezette gebieden, Donetsk, Loehansk, de Krim. Een anti Poetin coalitie van gefrustreerde oligarchen en militairen zet hem af.

Poetin wint de oorlog maar verliest de vrede
Na de haperende start met een mogelijk beleg van de steden en het gebruik van tactische kernwapens (veel doden)  dwingt Poetin  de regering Zelensky op de knieën. De missie is voltooid. Na verloop van tijd brokkelt het sanctie beleid langaam af. In een voor gunstig scenario voor Poetin. Hij zingt de sancties wel uit.
Maar de Oekraïners leggen zich niet neer bij de overgave en beginnen een langdurige guerrilla – oorlog. Rusland kwijnt weg onder de sanctie en isolatie.

Poetin consolideert veroveringen; opdeling Oekraïne 
De regering Zelensky moet uit Kiev vluchten en vestigt zich in Lviv. E2en nieuwe landsgrens teken zich af: het zuiden en het oosten van Oekraïne en de Krim. Hiermee zou het “Russisch sprekend” Oekraïne onder de Russische vlag komen. Poetin heeft aantal doelen bereikt maar de rompstaat Oekraïne sluit zich definitief bij het westen aan.

Poetin valt nog een niet – NAVO- land aan
De situatie op het slagveld is gestabiliseerd voor Poetin. Het volgende land dat eventueel in aanmerking komt is Moldavië. Volgens  oud-ambassadeur Timo Koster, voormalig directeur Defensiebeleid van de NAVO. De Moldavische regio Transnistrië is pro-Russisch. Met Wit-Rusland, dat hij al in zijn zak heeft, en een vriendschappelijke regering in Kiev zou hij met het kleine Moldavië controle hebben over het grensgebied aan de hele oostflank van de NAVO, van Finland tot Turkije. Bovendien kan hij nog een militair bondgenootschap met Servië sluiten.
Poetin kan zijn gang omdat de NAVO niet zal ingrijpen zolang geen Artikel 5 land wordt aangevallen

Poetin test solidariteit NAVO
Na Oekraïne kunnen ook de Baltische staten het slachtoffer van Poetin’s expansiedrift worden. Dit om het historisch ongeluk bij het uiteenvallen van de Sovjet Unie te herstellen. Dit zou direct leiden tot een conflict met de NAVO. Dit scenario is heel onwaarschijnlijk.

NAVO grijpt in in Oekraïne, oorlog met Rusland
Het westen wil niet betrokken worden bij de oorlog. Maar de grootscheepse oorlog, waarbij de grote steden in de as worden gelegd (vergelijk Aleppo) en dat daarbij de publieke opinie een grote, emotioneel rol gaat spelen, kan het besluit vallen om een no-fly zone in te stellen. Daarbij zullen NAVO vliegtuigen betrokken worden in de gevechtshandelingen. Dit is een gevaarlijke operatie.
Ook is mogelijk dat een klein foutje of  een verkeerde interpretatie grote gevolgen kan hebben. Dit kan dan ook tot een kern-oorlog leiden.

Poetin en Zelensky komen tot een vergelijk
Velen (oud)-regeringsleiders, landen willen bemiddelen. Tot nu toe weinig resultaat. De eisen van Poetin zijn voor Zelensky onbespreekbaar. Zelensky zegt dat Oekraïne niet welkom is bij de NAVO. Hij zet zijn kaarten op de toetreding tot de EU. Zijn stafchef liet zich ontvallen dat er onderhandeld kan worden over formele overdracht van de Krim en de separatistische gebieden aan Moskou, maar dat neutraliteit en demilitarisering onbespreekbaar zijn.
Poetin moet zich dan realiseren dat verder oorlog voeren een groter risico vormt dan een overeenkomst en Kiev moet zich realiseren dat het verslaan van Rusland onmogelijk is.
Dit scenario lijkt nog ver weg.

Koude Oorlog 2.0
In de mogelijkheden waarbij Poetin aan de macht blijft, zal Rusland verder geïsoleerd raken van het westen (ook economisch). Een langdurige confrontatie ligt in het verschiet, waarbij voor EU en NAVO hoge uitgaven moeten getroosten en een stevige militaire aanwezigheid.
Voor Poetin lijkt geen duurzame scenario aanwezig; hij wordt de nieuwe Saddam Hoesein of Assad volgens Sweijs

Waar zijn de Golfstaten? 

Die kopen wapens in Moskou

De Arabische Golfstaten zwijgen over de Russische invasie in Oekraïne. Die zijn tegenwoordig goede vrienden met Rusland. Schreef Carolien Roelants in nrc van 27 februari 2022

Ik wilde het hier vandaag eigenlijk hebben over de nieuwe geschiedenis van Saoedi-Arabië, die is herschreven om een antieke geestelijke beentje te lichten. Maar de Russische oorlog met Oekraïne en Midden-Oosterse connecties sleurden mij en mijn pen mee. Het zal u niet verbazen dat Iran en Assads Syrië niet meedoen aan de internationale veroordelingen van de Russische invasie in Oekraïne. Assad overleeft bij de gratie van Poetin, en het Iraanse regime moet ook zuinig zijn op de medestanders die het nog bezit. Maar waar zijn Amerika’s vrienden, de Arabische Golfstaten? En waarom bleef Israël zo voorzichtig? Premier Naftali Bennett kon het woord Rusland niet over zijn lippen krijgen. 

Israël heeft dan wel aan de ene kant zijn banden met de NAVO aangehaald, het heeft ook Russische medewerking in Syrië nodig om Iran en zijn bondgenoten ver weg te houden van zijn grond- en bezet gebied (de Golan). Dat is de inzet van de kleine maar intensieve oorlog in Syrië tegen Iran van de laatste paar jaar, die de Israëlische leiders van zeer groot belang achten. Stel dat Moskou zijn troepen instrueert om de Israëlische aanvallen op met Iran verbonden doelen niet langer te gedogen! Moskou houdt alles goed in de gaten. Nadat Israël had onderstreept te hechten aan de territoriale integriteit van Oekraïne, liet de Russische VN-ambassadeur weten zich zorgen te maken over de Israëlische plannen om zijn nederzettingen op de bezette Golan uit te breiden.

De opstelling van de Arabische Golfstaten moet ook bijzonder pijnlijk zijn voor de Amerikaanse regering. Minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken en onderminister Wendy Sherman belden donderdag respectievelijk met collega’s in de Verenigde Arabische Emiraten en Saoedi-Arabië over „een sterk internationaal antwoord om de Oekraïense soevereiniteit te steunen via de VN-Veiligheidsraad”. de uitslag: de Emiraten onthielden zich van stemming in de Raad, wat neerkomt op steun voor Rusland. Saoedi-Arabië zweeg 3 dagen tot en met zondag. Het ging ook niet in op het Amerikaanse verzoek méér olie op te pompen om in elk geval de prijs te stabiliseren. De Saoediërs willen zeker niet die andere grote olieproducent, Rusland, irriteren. Maar tegelijk komen de hoge prijzen hun economie heel goed uit. 

De Emiraatse minister van Buitenlandse Zaken belde de dag vóór de invasie nog met zijn Russische ambtgenoot – nee, niet over de Oekraïne-crisis maar om de Emiraatse „gretigheid” duidelijk te maken „om de vooruitzichten voor Emiraats-Russische samenwerking op verschillende gebieden te vergroten”. Voor de Emiraatse veiligheid verzamelt de kroonprins van Abu Dhabi, de sterke man van de Emiraten, overal vrienden sinds Amerikaanse presidenten minder belangstelling voor de regio kregen (en meer aandacht voor China). Zie Trump en zijn dadeloosheid na de Iraanse aanvallen op tankers in de Golf en Saoedische olieinstallaties in 2019, maar Biden is niet heel anders. De Emiraten zijn nu bevriend met Israël, maar ook met Iran, en China én Rusland, die allemaal bovendien niet zeuren over mensenrechten. 

De Amerikanen bevalt het niets, maar wat boeit het? De Abu Dhabise kroonprins tekende in 2018 tijdens een bezoek aan Moskou een „Strategisch Partnerschap”, dat op zo’n beetje elk gebied, van veiligheid tot en met cultuur, samenwerking omvat. Op de wapenbeurs in Moskou deed afgelopen augustus een gewichtige Emiraatse afvaardiging boodschappen, maar er waren trouwens ook zware delegaties uit Saoedi-Arabië en Bahrein.