De verdronken migranten liggen anoniem in het dorre landschap

Migratieroute — Reportage: collectief trauma

In het Tunesische stadje Zarzis, vlak bij Libië, zijn de laatste jaren honderden lichamen van migranten aangespoeld. Chamseddine Marzoug verzorgt de naamloze doden op een macabere begraafplaats – en maakt zich kwaad over de rol van Europa.
CARLIJNE VOS De Volkskrant 17/02-2021.

De aarden grafheuveltjes vallen nauwelijks op in het door struiken en onkruid omsloten weiland, maar op elke heuvel blijkt een steen of scherf te liggen met een nummer erop. De enige herkenning voor het geval familie ooit naar hun verloren zonen of dochters komt zoeken. Tot die tijd zorgt Chamseddine Marzoug voor wat ‘liefde en waardigheid’ voor de doden, vertelt hij als hij met een waterfles de armetierige bloemen bewatert die hij op sommige van de anonieme graven heeft geplant.
Ruim vierhonderd verdronken migranten liggen begraven in het dorre landschap buiten het Tunesische Zarzis, een stoffig stadje vlak aan de grens met Libië. Langs de weg staan tientallen stalletjes met jerrycans goedkope benzine en diesel uit Libië – voor smokkelaars gelden de coronareisbeperkingen blijkbaar niet. Hier, aan de stranden van Zarzis, zijn de afgelopen jaren honderden lichamen aangespoeld van migranten die in buurland Libië op een wankel bootje zijn gestapt met bestemming Europa. De zeestroming bracht de lijken, maar ook vaak de rubberen bootjes met nog levende mensen in nood in de Tunesische viswateren. De vissers in Zarzis hebben er een collectief trauma aan overgehouden.

Ruim vierhonderd verdronken migranten liggen begraven in het dorre landschap buiten het Tunesische Zarzis, een stoffig stadje vlak aan de grens met Libië. Langs de weg staan tientallen stalletjes met jerrycans goedkope benzine en diesel uit Libië – voor smokkelaars gelden de coronareisbeperkingen blijkbaar niet. .

Marzoug, een gepensioneerde visser, heeft zelf talloze levenloze lichamen gevonden voordat hij in 2011 bij de gemeente een stuk grond wist los te peuteren om ze een waardig graf te geven. Sindsdien verzorgt hij de anonieme doden op zijn macabere begraafplaats alsof het zijn eigen verloren kinderen zijn – zijn twee zoons zijn ook zo naar Italië vertrokken.

‘Ergens hebben zij familie die om ze rouwt, maar zij kunnen hier niet zijn’, mijmert hij boven het graf van Rose Marie, de 28-jarige Nigeriaanse die als enige een naam heeft omdat haar man de scheepsramp wel kon navertellen.

Lees het hele artikel

Onlangs heeft het Europees Agentschap voor Maritieme Veiligheid (EMSA) twee aankondigingen van contracten voor dronesurveillance-diensten gepubliceerd. De drones zullen voor verschillende doeleinden worden ingezet. Dit houdt ook in dat ze worden gedeeld met EU-grensbewakingsagentschap Frontex om grensbewakingsmissies uit te voeren om vluchtelingen te onderscheppen.

Frontex heeft veel kritiek gekregen vanwege zijn betrokkenheid bij illegale pushbacks van vluchtelingen naar Turkije en zijn samenwerking met de Libische kustwacht om boten met vluchtelingen terug te halen naar Libië, waar uitbuiting en marteling in de beruchte detentiecentra op hen wacht. Sinds 2014 zijn meer dan 21.000 migranten omgekomen bij hun poging de Middellandse Zee over te steken.

EMSA verwacht € 70 miljoen aan deze contracten te besteden. Verwacht mag worden dat de twee grote Israëlische wapenbedrijven Elbit Systems en Israel Aerospace Industries (IAI) tot de inschrijvers zullen behoren voor deze nieuwe contracten. Deze bedrijven ontwikkelen hun drones in nauwe samenwerking met het Israëlische leger en promoten ze als ‘field tested’: gewapende ‘killer’ drones van beide bedrijven zijn op grote schaal gebruikt om Palestijnen te doden en te onderdrukken.

De organisatie “Stopthewall” eist in een petitie:
EMSA Israëlische wapenproducenten uitsluit van de aanbesteding voor deze contracten. 

EMSA deze drones alleen gebruikt voor civiele doeleinden en ze niet beschikbaar stelt aan Frontex of anderen voor grensbewakingsvluchten. 

Frontex zijn contracten voor dronesurveillance met Airbus, IAI en Elbit beëindigt.

Teken de petitie

Black Lives Matter krijgt prestigieuze Zweedse prijs en nominatie Nobelprijs voor de Vrede.
bron joop.bnnvara.nl

Het Noorse parlementslid Petter Eide heeft de Black Lives Matter beweging voorgedragen als kandidaat voor het ontvangen van de Nobelprijs voor de Vrede in 2021. Eide zegt dat de beweging landen buiten de VS er toe heeft aangezet het racisme in hun eigen samenlevingen onder ogen te zien en er tegen op te treden.
“Een van de belangrijkste uitdagingen die we zien in Amerika maar ook in Europa en Azië is het toenemend conflict dat gebaseerd is op ongelijkheid. Black Lives Matter is een zeer belangrijke internationale beweging die strijdt tegen raciaal onrecht. Ze hebben wereldwijd enorm veel bereikt in het doen groeien van bewustwording op dat gebied.”

Eide, een voormalig secretaris-generaal van Amnesty International in Noorwegen die eerder mensenrechtenactivisten uit Rusland en China voordroeg voor de prijs, zegt dat hij zeer onder de indruk is van de manier waarop Black Lives Matter mensen van alle gezindten en achtergronden voor de zaak heeft weten te mobiliseren. “Het is een brede beweging die in dat opzicht verschilt van hun voorgangers.”

Eide stelt dat de prijs er een sterke band is tussen antiracisme bewegingen en vrede omdat er zonder dergelijke gerechtigheid geen vrede en rust kan bestaan.

Ook is de Olaf Palme Mensenrechtenprijs (2020) toegekend aan  de Foundation Black Lives Matter Global Network . De beweging krijgt de prijs voor het “over de hele wereld organiseren van vreedzame burgerlijke ongehoorzaamheid tegen politiegeweld en raciale ongelijkheid”. Alleen al in de VS hebben meer dan 20 miljoen mensen zich aangesloten bij acties van de beweging, constateert de organisatie. De Olaf Palme prijs, vernoemd naar de sociaal-democratische premier en mensenrechtenvoorvechter die in 1986 werd vermoord, bestaat uit onder meer een geldbedrag van 100.000 dollar.