Tot onze grote spijt hebben wij afscheid moeten nemen van ons bestuurslid Paul Kuiper. Paul overleed 13juli jl. na een korte ernstige ziekte en op 21 juli in Amsterdam begraven.
De bevlogen Kuiper was zeer betrokken bij de huidige samenleving.
Onderstaande tekst werd uitgesproken bij de uitvaart:

“De mens Paul: beheerst, wellevend en terughoudend kwam na  een goed gesprek naar voren als een bevlogen man, een man die oneerlijk handelen vasthoudend bestreed. Of het nu ging om een lokaal conflict of om een conflict waarbij de grote mogendheden een rol spelen op grond van de mensenrechten, hij analyseerde scherp.
Hij had oog voor het leed dan het Joodse volk was aangedaan maar had geen goed woord over het leed dat de Israëlische regering het Palestijnse Volk zo liet lijden.

Bij het Humanistisch Vredesberaad was dit onderwerp Kuipers grootste zorg en hij investeerde er veel energie in. Dit deed hij overigens ook bij gerelateerde organisaties:  Stelling nemen voor het Palestijnse volk, in overeenstemming met de uitspraken van de Verenigde Naties.
Daarnaast twitterde hij actief, o.a. met president Kagame van Rwanda over de democratie in dat land, of berichtte over scherpe journalistiek in Nederland. Hij schreef en herschreef mee in Wikipedia, zo zeer zelfs dat de polemiek ervoor zorgde dat hem de toegang tot Wikipedia werd ontzegd. Reizen naar Brussel over kernwapens of naar de VS over de herinrichting van de Verenigde Naties deed hij graag.

Ook onderhield hij contacten in Nederland, met lezingen voor afdelingen van de Humanistisch Verbond en in verzorgingshuizen over oorlog en vrede. Hij geloofde met hart en ziel dat vrede en mensenrechten mogelijk moesten zijn, als we de mensen en machthebbers maar konden overtuigen dat dat de enige weg naar een humane, vreedzame wereld is.

Zijn geloof in Europa, Verenigde Naties en de internationale rechtsorde was groot. Toen er verdeeldheid was over de “Europese grondwet”, vond hij dat moeilijk en onbegrijpelijk. In discussies daarover had hij wel respect voor aangevoerde tegenargumenten, maar bleef onwrikbaar vasthouden aan zijn eigen standpunt. Dat was Paul ten voete uit en die houding gaf weleens wat wrijving. Maar de mens Paul werd zeer gewaardeerd. Zijn kennis, zijn ervaring, inzet en zijn toezien op strikt taalgebruik liefst zonder anglicismen.

Pauls snelle overlijden overviel ieder, maar was voor hemzelf waarschijnlijk een goed einde na een rijk leven. Binnen de vredesbeweging zal hij zeer gemist worden. De eerste volgende keer bij de uitreiking van de prijs voor de Journalist voor de Vrede 2020 waar hij verantwoordelijk zou zijn voor de tekst en het voorlezen van het juryrapport. Maar ook zijn activiteiten op twitter en facebook hadden een eigen handschrift. In de komende tijd zullen er veel gesprekken zijn vol herinneringen aan Paul Kuiper binnen het Humanistisch Vredesberaad, over de vogelaar over zijn liefde voor taal en opera en de schoonheid van het leven, als tegenwicht tegen de ellende die hij onder ogen durfde zien. En wat mede zijn gevoel bepaalde, dat het met de wereld wel goed zou komen.

De volgende vier dichtregels van Henriëtte Roland Holst zijn op zijn lijf geschreven
De zachte krachten zullen zeker winnen 
in ’t eind — dit hoor ik als een innig fluistren 
in mij: zoo ’t zweeg zou alle licht verduistren 
alle warmte zou verstarren van binnen. 

Bestuur Humanistisch Vredesberaad