Een soort intifada in India

Het leger treedt op als bezettingsmacht, de bevolking komt daartegen in verzet. De toestand in het Indiase deel van Kashmir, zo treffend gefotografeerd door Cedric Gerbahaye, doet denken aan een andere slepende kwestie. Zie de Volkskrant van 13-03-2019

In Indiase ogen is de vergelijking volstrekt ongepast, maar de toe­stand in de Indiase deelstaat Jammu en Kashmir heeft wel iets weg van het conflict tussen Israël en de Palestijnen. Ook hier, in de Kashmir-vallei, is sprake van een leger dat zich gedraagt als een bezettingsmacht (en volgens een van de partijen ook een be­zettingsmacht is). Ook hier voelt de bevolking zich dagelijks vernederd door de vaak arrogant opererende militairen met hun intimiderende wapentuig en hun pantserwagens. Ook hier zien, net als in de Palestijnse gebie­den, jongeren zich daardoor ge­rechtigd tot wat je eufemistisch een kat-en-muisspel kunt noe­men: een soort intifada, waarbij het gooien van stenen wordt be­antwoord met rubberkogels en traangas.

Omgekeerd voelen ook de strijdkrachten zich gerechtvaardigd op te treden zoals ze doen. Ook Jammu en Kashmir kennen de dreiging van het islamitisch terrorisme en van extremistische bewegingen waarmee fatsoenshalve niet te praten valt. Van buitenlandse machten die er be­lang bij hebben dat de spanning tussen leger en bevolking voortduurt. Zo maken van beide zijden alle voorspellingen zichzelf telkens weer waar – een vicieuze cirkel van actie en reactie, zet en tegenzet.

Omgekeerd voelen ook de strijdkrachten zich gerechtvaardigd op te treden zoals ze doen. Ook Jammu en Kashmir kennen de dreiging van het islamitisch terrorisme en van extremistische bewegingen waarmee fatsoenshalve niet te praten valt. Van buitenlandse machten die er be­lang bij hebben dat de spanning tussen leger en bevolking voortduurt. Zo maken van beide zijden alle voorspellingen zichzelf telkens weer waar – een vicieuze cirkel van actie en reactie, zet en tegenzet.

Beide kwesties gaan terug tot het eind van de jaren veertig: bijproduc­ten van een op z’n zachtst gezegd knullige dekolonisatie. In beide ge­vallen ook zijn er rapportages over schendingen van mensenrechten. Die over Palestina en Israël trekken internationaal de meeste aandacht (laat dat maar aan de Palestijnen en hun zelfbeklag over), die over Jam­mu en Kashmir zijn het ernstigst. Hier is sprake van martelingen op grote schaal, buitengerechtelijke executies en zelfs massagraven. Niet alleen het Indiase leger is schuldig. Honderdduizenden hindoes hebben door etnische zuiveringen, aangewakkerd door moslimextremisten, de Kashmirvallei moeten verlaten.
Parallel aan dat alles bestaat rond Kashmir sinds 1947 ook nog eens een internationaal conflict: dat tussen India en Pakistan. De Indiase rege­ring ziet de Pakistanen als de voornaamste aanstichters van de onrust in de deelstaat. Dat is niet het hele verhaal, maar zonder grond is het niet.Vooral in de jaren negentig, maar ook daarna, trainde en financierde Islamabad gewapende separatistische groepen in de vallei. Enkele we­ken geleden nog vochten de buurlanden daarover een mini-luchtoor-logje uit. Daarin gaat de vergelijking gelukkig mank: de Palestijnen hebben geen luchtmacht.

Comments are closed.