Er zijn geen grenzen meer voor nucleaire wapens. En zo stijgt het risico op dodelijke ongelukken

Uit het artikel van MARNO DE BOER De Morgen van 22 augustus 2019

Rusland en de Verenigde Staten zijn niet of nauwelijks meer bereid tot afspraken om hun kernwapenarsenalen in te perken. Een voor een sneuvelden afgelopen jaren verdragen voor wapenbeheersing, terwijl beide landen nieuwe geavanceerde raketten ontwikkelen.
Het lijkt erop dat de wereld een gevaarlijke nieuwe wapenwedloop wacht. Dat werd deze maand opnieuw duidelijk nadat in het noorden van Rusland vijf ingenieurs om het leven kwamen bij een mislukte test van een nucleaire raketmotor. Mogelijk houdt het ongeluk verband met Russische plannen om een nucleair voortgedreven kruisraket te ontwikkelen, die door een ongelimiteerd bereik Amerikaanse
raketverdediging kan omzeilen.
Aan zulke testen zitten sinds begin augustus geen beperkingen. Toen eindigde het INF-verdrag tussen de Verenigde Staten en Rusland dat sinds de nadagen van de Koude Oorlog vanaf land gelanceerde middellangeafstandsraketten en kruisraketten verbood. Een eerste belangrijk verdrag sneuvelde al in 2003. Het ABM (Anti Ballistic Missile, 1972) verbood verdediging waarmee je vijandelijke raketten uit de lucht kunt schieten.

NA 9/11
De nieuwe wapenwedloop gaat terug tot het vorige decennium. Na de aanslagen van 11 september 2001 vonden de VS dat internationale rechtsregels maar in de weg zaten bij de strijd tegen terroristen en ‘schurkenstaten’ als Irak, Iran en Libië. Niet alleen besloten de VS gevangen terroristen te martelen en Irak zonder volkenrechtelijk mandaat aan te vallen, ook afspraken over wapenbeheersing uit de Koude Oorlog moesten op de schop. President George W. Bush besloot dat de VS een raketschild nodig hadden om zichzelf en Europa te verdedigen tegen bijvoorbeeld Iran en Noord-Korea. Daarbij zat het ABM uit 1972 in de weg. Dat verdrag De gedachte daarachter was dat de capaciteit om vijandelijke raketten neer te schieten het risico op een kernoorlog aanzienlijk verhoogt.
verbiedt het bouwen van een raketschild.

HYPERSONISCH GLIJVOERTUIG
Ook voor de VS zaten er nadelen aan het gebruik van een grote ballistische raket om een terroristenleider aan te vallen. Het wapen kan onderweg niet van koers veranderen als er nieuwe inlichtingen binnenkomen over de locatie van de vijand. President Barack Obama trok daarom geld uit voor meer beweeglijke raketten. Dat ‘hypersonische glijvoertuig’ heeft de snelheid van een ballistische raket, maar is veel wendbaarder en vliegt in een lagere baan om de aarde. Vanuit het oogpunt van nucleaire afschrikking maakt dat de situatie nog onstabieler. De VS en Rusland hebben satellieten om elkaars raketlanceringen te detecteren en kunnen een ballistische raket vervolgens volgen met speciale radars. Bij de lagere vlieghoogte van glijvoertuigen kan dat niet. Mochten de VS dus de trekker overhalen, dan gaan in Moskou wel de alarmbellen af maar kan men niet zien of de wapens richting Rusland, Iran of een terroristenkamp vliegen. Dat vergroot het risico op dodelijke misverstanden tussen twee kernmachten.

EERST CRISIS, DAN REACTIE
De komende jaren zijn er nog meer wapentests te verwachten. Niet alleen Rusland is druk bezig, ook de VS gaan door. Een miljardeninvestering moet ervoor zorgen dat Prompt Global Strike komend decennium eindelijk inzetbaar is. Bovendien zijn er Amerikaanse plannen voor honderden kleine satellieten die glijvoertuigen kunnen volgen, zodat raketverdediging Russische glijvoertuigen toch uit de lucht kan schieten.
Wapenbeheersing gaat er juist van uit dat landen afspraken maken over stabiele en vergelijkbare arsenalen zodat ze elkaar in principe kunnen vernietigen. Op het moment dat een van de partijen een voorsprong probeert te behalen, ontstaat een gespannen wapenwedloop.
Lees het hele artikel

Rudi Vranckx, winnaar prijs “de Journalist voor de vrede” twitterde:
De VS ziet de Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever niet meer als illegaal. Nochtans zijn de nederzettingen strijdig met het internationaal recht.

Het is een stap verder naar Israëlische annexatie. Al vijftig jaar pikt Israël stukjes Palestijns land.
Uit de Volkskrant van 20-11-2019
BERT LANTING

In Israël gaan stemmen op de Joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever te annexeren nu de Amerikaanse regering de nederzettingen niet langer beschouwt als in strijd met het internationale recht. Daarmee brak president Trump radicaal met het beleid van zijn voorgangers.
Vooral in kringen van Joodse kolonisten werd de Amerikaanse ommezwaai met gejuich ontvangen. De voormalige Israëlische minister van Justitie Ayelet Shaked reageerde opgetogen: ‘Nu is het tijd onze soevereiniteit te vestigen over deze gemeenschappen.

Het Joodse volk heeft het wettelijke en morele recht te wonen in hun traditionele thuisland.’
Ook de Yesha Raad, de belangrijkste organisatie van Israëlische kolonisten, riep de regering op onmiddellijk de soevereiniteit op te eisen over de nederzettingen. De Israëlische premier Benjamin Netanyahu liet kort voor de verkiezingen in september weten dat hij van plan was een deel van de nederzettingen te annexeren, maar die plannen zijn op losse schroeven komen te staan doordat hij met zijn Likoed-partij onvoldoende stemmen haalde om een regering te formeren.
Ook Netanyahu’s gematigd linkse rivaal Benny Gantz, die momenteel bezig is met een formatiepoging, verwelkomde het Amerikaanse besluit. Maar hij zei dat de toekomstige status van de nederzettingen ‘moet worden bepaald door overeenkomsten die de vrede dichterbij brengen’
Sinds Israël de Westelijke Jordaanoever bij de Zesdaagse Oorlog in 1967 in handen kreeg, hebben zich ruim 400 duizend Joodse kolonisten in het gebied gevestigd, ondanks protesten van de Palestijnen en de internationale gemeenschap. Ook de VS beschouwden de nederzettingen als illegaal. 
Lees de hele artikel en verdere informatie

Op 28 november  vindt in Ahoy de wapenbeurs “NIDV Exhibition Defense and Security” plaats. Wij vinden dat de wereldwijde wapenhandel moet stoppen. Er wordt heel veel geld verdiend met het zaaien van dood en verderf door de wapenindustrie.
Op deze beurs zullen ook 3 Israëlische bedrijven aanwezig zijn, te weten ELBIT Systems Ltd, Israel Aerospace Industries (IAI) en Smart-shooters
De wereldwijde Boycot Divestment Sanctions movement (BDS) is voor een wapenboycot van Israël. Om deze reden zal de BDS beweging in Nederland een demonstratie houden op donderdag 28 november a.s. bij de AHOY te Rotterdam tijdens de NIDV Exhibition Defence and Security 2019.

De voornaamste argumenten voor een wapenboycot van Israël zijn:

Israël voert een continue oorlog tegen de Palestijnse bevolking met een gemengde inzet van militairen, politie- en andere veiligheidsinstanties. Sinds april 2018 zijn alleen al in Gaza 250 Palestijnen gedood en 23.000 gewond door Israëlische scherpschutters; door mensenrechtenorganisaties als Amnesty International en Human Rights Watch worden deze acties scherp veroordeeld.
Israël schendt bij voortduring het luchtruim van omliggende landen en bombardeert intensief in Syrië. Dit bedreigt de – ook voor Europa noodzakelijke – stabiliteit in het Midden-Oosten.

 Israël – de enige kernmacht in de regio – frustreert ongestraft het overleg over een kernwapenvrij Midden-Oosten.

Door te vertrouwen op haar geavanceerde defensie- en veiligheidssector meent de Israëlische regering dat zij haar eigen gang kan gaan en geen enkel compromis hoeft te sluiten met de Palestijnse bevolking, de buurlanden en de bredere regio

Samenwerking met de Israëlische defensie- en veiligheidssector leidt tot een rechtvaardiging en een versterking van de in de vorige punten

DONDERDAG 28 NOV. ROTTERDAM, DEMONSTRATIE:
STOP DE WAPENHANDEL;  WAPENEMBARGO TEGEN ISRAEL
Tijd 8:00 tot 12:00
Plaats Ahoyweg 10 Rotterdam

ABU BAKR AL-BAGHDADI LAAT GLOBALE DREIGING ACHTER

Sinds het verlies van zijn territorium – en nu ook zijn leider – probeert islamitische Staat zijn ideologie en guerrillatactieken actiever te exporteren naar jihadisten elders op de wereld. Hoe bedreigend is IS nu?

WEST-AFRIKA
IS claimt dat het vele provincies heeft op het Afrikaanse continent. In werkelijkheid is de organisatie vooral actief in West-Afrika, met name in Nigeria. De terreurorganisatie Boko Haram is sinds 2014 gelieerd aan IS. Sindsdien gaat die beweging verder onder de naam ‘West-Afrikaanse provincie van IS’, al splitsen zich ook daarvan facties op in lokale milities en is het onduidelijk hoe nauw de band met de hoofdorganisatie is.In januari 2019 gaf de beweging vanuit Nigeria een filmpje vrij waarin ze moslims wereldwijd opriep naar West-Afrika te komen. Dit voorjaar zei de beweging ook in Burkina Faso aanwezig te zijn. Kenmerkend in West-Afrika is dat islamitische extremistische groepen zich continu bij elkaar aansluiten en dan weer afsplitsen. Ze zaaien terreur en chaos door mee te deinen op al bestaande etnische conflicten. In de eerste drie maanden van 2019 werden er in Nigeria alleen al 44 aanvallen door IS opgeëist.

SYRIË & IRAK
De strijders van IS hebben in Syrië en Irak het grootste deel van hun territorium verloren. Hun terreur-campagne is echter nooit gestopt. Volgens een recent rapport van het Amerikaanse Department of Defense Inspector General zwerven er in totaal tussen de 14 en 18 duizend strijders in die landen rond. Experts vrezen dat zij zich met het vertrek van de Amerikanen uit Syrië nu weer makkelijker zullen reorganiseren.In Irak waren ze daar sowieso al mee begonnen. In provincies als Diyala, Salahuddin, Anbar en Nineveh zijn strijders <san het hergroeperen. Ze voeren regelmatig aanslagen uit om ondermijnen. Zo kwamen er in september twaalf mensen om het leven bij een bomexplosie in de stad Karbala.Volgens de Syrische Koerden zijn er ook in Syrië de afgelopen tijd nieuwe cellen ontstaan. Die zich zouden ophouden in het oosten van het land. Daarnaast is er het hoofdpijndossier van de tienduizenden gevangen IS-strijders. Zij zitten verspreid over zo’n dertig kampen, die tot voor kort vooral door de Koerden werden bewaakt. Tijdens de Turkse invasie in Syrië, eerder deze maand, wisten honderden van hen te ontsnappen.

ZUIDOOST-AZIE
IS-leider Al-Baghdadi is dan dood, in Zuidoost-Azië maken ze zich geen illusies: de dreiging van de organisatie blijft daar onverminderd groot. Het hoofdprobleem is namelijk niet de leider, maar ‘het verspreiden van de ideologie’, zei de Maleisische antiterrorismebaas Ayob Khan Mydin Pitchay tegen persbureau Reuters.In de regio maakt men zich vooral zorgen om de Filipijnen. De zuidelijkste eilandengroep van het land, Mindanao, is een broeinest van IS-strijders. Ongeschoolde jongeren vormen een makkelijke prooi voor de extremistische propaganda. In 2017 legden IS-strijders vijf maanden lang de stad Marawi onder vuur, die grotendeels in puin achterbleef. Meer dan duizend mensen kwamen om. Begin dit jaar vielen 23 doden bij een door IS opgeëiste aanslag op het eiland Joio. Ook Indonesië kampt met groeiend islamitisch terrorisme. Volgens de autoriteiten zijn duizenden inwoners geïnspireerd door IS. Vorig jaar wist een aan IS gelieerde groep een zwaarbewaakte gevangenis te veroveren. Gevangenen zwaaiden voor de camera met de zwarte IS-vlag, met op de achtergrond de levenloze lichamen van bewakers. Uiteindelijk kregen antiterrorisme-eenheden de situatie onder controle.
Lees het hele artikel

De angst voor de ander is deze week verdwenen in Libanon uit NRC van 26/10-2019 Gert van Lanngendonck

Nogal wat Libanezen hebben de voorbije week opgemerkt dat de burgeroorlog eigenlijk nooit is opgehouden. Veel politici zijn voormalige krijgsheren die nu in maatpak in het parlement zetelen, waar zij bijzonder goed voor zichzelf hebben gezorgd. 

Niet alleen behoren ze tot de bestbetaalde parlementariërs ter wereld, zij hebben ook hun belangen verankerd. Dat de Libanese kustlijn bijna volledig geprivatiseerd is, komt bijvoorbeeld doordat krijgsheren die tijdens de burgeroorlog illegaal hebben volgebouwd. Eenmaal in het parlement hebben ze alle pogingen om die situatie recht te zetten, geblokkeerd. De politici moeten het hebben zien aankomen. Het installeren van de elektriciteitsmeters moest wellicht de pijn verzachten van het pakket besparingen die nodig waren om 11 miljard dollar aan internationale leningen binnen te halen. Maar het was too little too late. Uiteindelijk was het de aankondiging van een belasting op WhatsApp-gesprekken die vorige week de emmer deed overlopen.

De Libanezen hebben sindsdien iets gedaan wat zij zelf altijd voor onmogelijk hadden gehouden: zij hebben over de sektarische, sociale en politieke breuklijnen heen het corrupte politieke systeem de wacht aangezegd dat zij decennialang zelf mee in stand hebben gehouden. Want al die corruptie was nooit mogelijk geweest als Libanon niet gevangen zat in het keurslijf van zijn sektarisch bestuurssysteem.

Het is bijzonder moeilijk een systeem te veranderen als de staat grotendeels afwezig is. Het verklaart waarom de burgerbeweging die bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen in Beiroet succes heeft geboekt, niet is doorgebroken tijdens de laatste parlementsverkiezingen. Als je voor van alles moet gaan bedelen bij de eigen politici, waar kun je dan terecht als je die politici wegstemt?

Over die angst hebben de Libanezen zich de afgelopen week heen gezet. Het is moeilijk onder woorden te brengen hoe gigantisch dat is. Dit is een land waar de verschillende religies grotendeels naast elkaar leven. Veel christenen komen nooit in soennitische of sjiitische wijken. Omgekeerd: toen ik in het christelijk dorp waar ik woon stoelen liet leveren uit een sjiitische wijk in Beiroet, hadden de leveranciers vuurwapens bij zich en wisten ze niet hoe snel ze weer weg moesten zijn.
Lees het hele artikel

Noodgedwongen sloten de Koerden in Noordoost-Syrië vrede met president Assad. Maar niet zonder vrees voor de toekomst.
DOOR ANA VAN ES uit de Volkskrant van 19 oktober 2019

Zo begint een machtsoverdracht in Syrië: met grote schoonmaak op straat. De vlaggen, rijen achter elkaar, in geel en groen, van de Koerdische YPG-militie? Van de lantarenpalen getrokken. De posters van martelaren? Neergehaald. Op de rotondes, in dit deel van Syrië een kleurrijke uitstalkast van het Koerdische zelfbestuur, zijn martelarenposters, vlaggen en een levensgrote afbeelding van de besnorde Koerdische leider Abdullah Ocalan, Apo voor intimi, verdwenen. Alsof het allemaal nooit heeft bestaan.
Kale sokkels, dat is wat ervan resteert. Uit eentje steekt nog staaldraad, zo haastig is Apo weggerukt. Afgedankte decoratie. Wie afgelopen week door Qamishli reed, zetel van het Koerdische bestuur in Syrië, zag steriele straten en lege rotondes: klaar voor de komst van de volgende machthebber.
President Bashar al Assad. Terug van nooit weggeweest.
Een bloedigTurks offensief, vorige week ingezet nadat de Amerikaanse president Trump de Koerden in Syrië pertweetaan hun lot had overgelaten, drijft het Koerdische bestuur in Noord-oost-Syrië terug in de armen van de alleenheerservan wie ze zich zeven jaar geleden afwendden.

Autonomie
De eerste berichten uit Damascus lijken niet gunstig. Een politiekadviseur van president Assad heeft aan Syrische media laten weten dat voor Koerdische autonomie geen ruimte bestaat. Een regeling zoals in Irak, waar de Koerdische regio een in de grondwet geregelde po­sitie heeft, daarvan kan geen sprake zijn. Ze wil niet eens over Koerden praten. Die zijn namelijk in de eerste plaats Syriër. ‘We zeggen niet dat iemand een Koerd is.’
De Syrische regering is nooit helemaal vertrokken uit het noordoosten. In Hasake en Qamishli heeft het regime nog steeds een deel van de stad in handen, inclusief een luchtmachtbasis, legerbasissen en controleposten. Daags na het sluiten van het militaire akkoordkreeg de Koerdische Abdallah al Khadri-school in Hasake bezoek van een onderwijsambtenaar van het regime. Zij kwam de school terugvorderen en wilde de vlag hijsen van het Syrische regime.
‘Ze zei: alle scholen behoren weer toe aan de staat’, zegt leerkracht Farida Ab­dallah (39). ‘Wij zeiden: de overeenkomst gaat alleen over militaire grensbewaking. Er is geen overeenkomst over scholen.’ Het lukte deze keer om de dame van het regime de deur uit te krijgen. Maar Abdallah vreest het ergste. Voor haar is het ‘een droom die uitkomt’ dat ze les mag geven in het Koerdisch. Vroeger moest ze met de kinderen Arabisch praten en regimeslogans zingen. ‘Die kwamen ons de strot uit. Tegenwoordig zingen we Koerdische liedjes. Die komen uit ons hart. Ik ben bang dat we straks onze liedjes niet meer mogen zingen.’
Wat vindt ze van de deal met Assad? Ze slikt. ‘Ik wil heel graag dat mijn leerlin­gen blijven leven.’
In Bani Qasr, een dorp in het zicht van de grens met Turkije, zitten bewoners met gepalde tassen klaar voor als de Turkse artilleriebeschietingen te veel worden. Dit soort dorpen was voor de burgeroorlog het toneel van landjepik door Damascus. Het Assad-regime gaf hier landbouwgrond van Koerdische bewoners aan Arabieren. Het begon on­der Hafez, de vader, en ging door onder Bashar al Assad, de huidige president.

Lees verder en meer

Van ANA VAN ES uit de Volkskrant van 8 oktober 2019

Met het terugtrekken van troepen uit Noord-Syrië speelt de Amerikaanse president Donald Trump hoog spel. Hij ondermijnt de stabiliteit in de regio. Wat zijn de conse­quenties van zijn actie voor de meest betrokken partijen?

1. De Koerden zullen vrijwel alles kwijtraken

‘We kunnen zeggen dat dit een messteek in de rug is’, stelde Kino Ga-briel, commandant van de Koerdische SDF-militie, maandag op het Arabische tv-kanaal Al Hadath. De Koerden in Syrië weten: zonder Amerikaanse steun zijn ze alles kwijt. Decennia zijn ze in Syrië onderdrukt en van hun land beroofd door de heersende familie Assad. De strijd tegen IS veranderde alles: de Koerden veroverden niet alleen hun eigen gebied terug, maar wisten IS – met Amerikaanse luchtsteun en bewapening en steun van vele duizenden Arabische strijders – te verjagen uit ook van oorsprong etnisch vooral Arabische steden als Raqqa en Manbij. De SDF-militie trok zich op verzoek van de Amerikanen terug uit ‘de veilige zone’ van circa 5 kilometer rond de grens met Turkije. In ruil daarvoor zou Turkije afzien van een offensief.

2.  IS krijgt onverwachts een gouden kans
Het fysieke kalifaat is verslagen, maar in de woestijn van Syrië en Irak werkt IS aan een terugkeer. IS beschikt nog steeds over 14- tot 18 duizend strijders, onder wie drieduizend buitenlanders, blijkt uit een re­cent Amerikaans overheidsrapport. In Syrië pleegt de terreurgroep aanslagen in het stroomdal van de Eufraat en proberen ze verplaatsingen van Koerdische SDF-strijders te voorkomen. Nu al heeft IS toegang tot het immense Al Hol-kamp, waar circa 68 duizend aan IS gelieerde vrouwen en hun kinderen zitten opgesloten. Een Turks offensief in Syrië zal IS in de kaart spelen. Een voor IS nog gunstiger scenario is een massale gevangenenuitbraak in de chaos van een nieuwe oorlog.

3.   Turkije kan Noord-Syrië inlijven:
Erdogans droom Tot nu toe had de Turkse president Recep Erdogan moeite om internationaal bijval te krijgen voor zijn voorgenomen offensief ’ten oosten van de Eufraat’, in Koerdisch Syrië. In september ontvouwde Erdogan zijn plannen bij de Algemene Vergadering van de VN: als hij een ‘veili­ge zone’ in Koerdisch Syrië kan creëren van 30 kilometer diep, met een paar uitschieters naar Raqqa en Deir al Zor, dan kan hij 2- tot 3 miljoen Syrische vluchtelingen repatriëren – niet toevallig een groot deel van de Syriërs die zich nu in Turkije bevinden. Erdogan zag het helemaal voor zich: in nieuw gebouwde steden en dorpen op Koerdisch grondge­bied kunnen vluchtelingen massaal worden gehervestigd, gered van ’tentenkampen en containerkampen’. Internationaal applaus bleef uit, omdat de regio die Erdogan wil gebruiken voor het terugsturen van de Syrische vluchtelingen – grotendeels soennitische Arabieren – in han­den van de Koerden is. Etnische zuivering ligt op de loer.

4. Syrië kan alliantie met Koerden sluiten
Volgens de regering van de Syrische president Assad zijn zowel de Tur­ken als de Amerikanen niet welkom op Syrisch grondgebied, en zijn de Koerdische SDF-strijders terroristen. Een Turks offensief in Syrië lijkt nadelig voor Assad, die met de Koerden beter kan opschieten dan met Erdogan. De Koerden willen best praten met Assad, op voorwaarde dat ze een stem krijgen in de nieuwe grondwet – wat Damascus weigert. Mogelijk laten de Koerden deze eisen vallen als alleen het Syrische le­ger hen kan beschermen tegen de Turken.
Lees het hele artikel in de Volkskrant van 8 oktober 2019

Zie ook ons tekenproject Teken voor vrede

Palestijnse kinderen hebben recht op leven, vrij van onrecht en onderdrukking.

De Palestijnse Kinderrechten Coalitie  (Defence for Children Nederland,
Een Ander Joods Geluid, gate48, Kairos Sabeel Nederland, The Rights Forum, Palestine Link) vraagt Nederland om de militaire samenwerking met Israël te beëindigen, internationale afspraken te respecteren en geweld tegen kinderen te stoppen.

Teken de petitie!
Lees ook

Kinderen in het bezette Palestijns gebied groeien op in een militair gedomineerde omgeving waar politieke spanningen regelmatig resulteren in het uitbreken van geweld en waarbij hun leven op het spel staat. Veilige speelplekken zijn schaars, maar ook thuis, op school en in confrontaties met de Israëlische strijdkrachten worden kinderen geconfronteerd met geweld. Militaire arrestatie en detentie van kinderen vanaf 12 jaar komt veel voor met als gevolg dat kinderen weken of soms maandenlang in een cel zitten zonder eerlijk proces.

Een groot aantal Palestijnse kinderen wordt slachtoffer van gerichte acties door het Israëlische leger. Gemiddeld wordt er één kind per week gedood. De Israëlische regering slaagt er niet in Palestijnse
kinderen te beschermen. Dit is het gevolg van de uitvoering van het schietbeleid. In de praktijk wordt dit beleid ruim geïnterpreteerd: soldaten krijgen bevelen die in strijd zijn met de officiële
richtlijnen. Wanneer er bijvoorbeeld geen levensbedreigende situatie is voor een Israëlische militair, zoals bij het gooien van stenen of het verbranden van banden tijdens protesten, wordt er ook hard opgetreden. Dit is in strijd met het VN-Kinderrechtenverdrag en andere internationale Verdragen.

De Palestijnse Kinderrechten Coalitie roept Nederland op om:
o   Alle militaire samenwerking en wapenhandel met Israël te stoppen.
o   Druk op Israël te leggen om geweld tegen kinderen in het bezette
Palestijns gebied te stoppen.
o   Druk op Israël te leggen om internationale afspraken na te leven.

Steun het werk van de Palestijnse Kinderrechten Coalitie. Donaties kunnen overgemaakt worden op:

N L  2 5  I N G B  0 0 0 5  0 7 8 9  7 5
ten name van Stichting gate48, te Amsterdam

Graag o.v.v. _donatie Palestijnse Kinderrechten Coalitie_

92-jarige Almeloër krijgt Russische onderscheiding om brief aan Poetin 

De relatie met Rusland is de laatste jaren verslechterd en dus trok Albert Gietelink uit Almelo de stoute schoenen aan en schreef in april een open brief aan president Poetin. Gietelink schreef die brief omdat hij wil dat de relatie tussen Rusland en het Westen verbetert. Ook uitte hij zijn zorgen over het opzeggen van de kernwapenverdragen door de Amerikanen en de Russen. “Het is toch eigenlijk droevig dat we 74 jaar na het verslaan van nazi-Duitsland nog steeds een vijandige verhouding hebben met Rusland”,

Ze moeten nieuwe gesprekken met elkaar voerenvertelde hij. “Ik vind het belangrijk dat er geprobeerd wordt om de relatie te verbeteren, want de Russen hebben een belangrijke rol gespeeld bij het verslaan van Duitsland in de Tweede Wereldoorlog. Dat blijft hier in het westen toch een beetje onderbelicht.” Hij had succes want een woordvoerder van de Russische Ambassade kwam in Almelo op bezoek. 

De Russische woordvoerder ontmoette Gietelink in het Humanistisch Café van de Bibliotheek. “Ik heb het altijd interessant gevonden om door het land te reizen en mensen te ontmoeten. Ik wil graag praten over hun bezorgdheden”, aldus de man.
De actie van Gietelink kreeg een bijzonder staartje op 15 augustus. De 92-jarige Almeloër kreeg op de Russische ambassade in Den Haag een onderscheiding, omdat hij maanden geleden een brief aan president Poetin heeft geschreven. 
Gietelink vond de ontvangst indrukwekkend. “Wat ik bijzonder vond, was dat we niet gecontroleerd werden”, vertelt hij bij RTV Oost. “Ze gingen er waarschijnlijk van uit dat we niets zouden doen, omdat we voor vrede zijn.” Hij kreeg de onderscheiding opgespeld door de Russische ambassadeur, die hem in het Engels toesprak. De Russische ambassadeur zegt tegen het Russische persbureau TASS dat Gietelink de onderscheiding heeft gekregen “voor zijn bijdrage aan de ontwikkeling van vriendschappelijke relaties”. Volgens de ambassadeur is Gietelink de eerste Nederlander die zo’n onderscheiding krijgt.

bron: RTV Oost